تحقیق گویش اصفهانی

توضیحات

 عنوان فارسی: گویش اصفهانی

• مقدمه
• گویش اصفهانی
• گویش قدیمی اصفهانی
• نمونه‌های لهجه اصفهانی در ادبیات معاصر
• زیر لهجه‌ها و لهجه‌های وابسته به اصفهانی
• آواشناسی و دستگاه آوایی
• تفاوت‌های دستوری لهجه اصفهانی
• واژگان ویژه لهجه اصفهانی
• نتیجه‌گیری
• منابع

مقدمه

   زبان منشأ ارتباط‌های انسان است. تلاش جهت دست یافتن به راهی برای برقراری ارتباط با همنوع به كشف توانایی سخن گفتن و سپس تبدیل آن به شكل نوشتاری برای سهولت در ارتباط همواره یكی از دغدغه‌های مهم انسان بوده است. هر قومی در هر ناحیه‌ای كه می‌زیست با توجه به شرایط اقلیمی و تغییراتی كه به منظور غلبه بر طبیعت و گاهی سازگاری با آن در اندام و روحیات او پدید آمده بود دارای زبان و گویش خاصی شد و آن زبان و گویش را به مثابه یكی از مقدسات قومی و فرهنگی برای خود محفوظ داشت. به این ترتیب تمام راه‌های ارتباط وابسته و وام دار زبان هستند و بدون شناخت و فهم درست از زبان هیچ‌كدام كارآیی و اهمیت ندارند.

گویش اصفهانی

   اصفهان، یکی از شهرهای باستانی و تاریخی ایران است که تاریخچه فرهنگی چند هزار ساله دارد و در باب تاریخ و فرهنگ و معماری آن، تحقیقات زیادی صورت گرفته است. زبان رایج مردمان آن، فارسی است که در هر منطقه‌ای، آن را به شکل و حالت خاصی بیان می‌کنند و ما به آن لهجه می‌گوییم. غالب‌ترین و مشهورترین لهجه  همان لهجه اصفهانی است که بدون آشنایی با لغات و اصطلاحات آن درک آن مشکل خواهد بود.

   لهجه اصفهانی یکی از لهجه‌های زبان پارسی است. فارسی اصفهانی لهجه‌ای از فارسی استاندارد (معیار) است که با آن تفاوت‌های آوایی، واژگانی و گهگاه ساخت ‌واژه‌ای دارد. تفاوت لهجه اصفهانی با دیگر لهجه‌های زبان پارسی هم در زیر و زبر آوایش واژه‌ها و هم در آهنگ ادای جمله‌ها است. در لهجه اصفهانی، واژه‌هایی نیز بکار می‌رود که در دیگر لهجه‌ها کم‌تر بکار می‌روند و یا فراموش شده‌اند.

گویش قدیمی اصفهانی

   لهجه کنونی مردم اصفهان بازمانده، دگرگون‌یافته و سائیده زبان پهلوی از دوره پارسی میانه می‌باشد. لهجه اصفهانی، به عنوان گونه محاوره‌ای ویژه مردمان اصفهان، از همان روزگار ساسانیان، در کنار زبان پهلوی (پارسیک) رایج وجود داشته و پا به پای دیگر لهجه‌های پهلوی درگوشه و کنار سرزمین ایران و گویش‌های آغازین آن‌ها، می‌بالیده ‌است. در سده‌های نخست و دوم هجری، میان پارسی دری رایج در خراسان با پارسی رایج در مناطق مرکزی و جنوبی ایران برخی تفاوت‌های لهجه‌ای وجود داشته ‌است. به دلیل اینکه لهجه اصفهانی، از لهجه‌های مرکزی ایران می‌باشد، می‌توان گفت که اصفهانی گونه محاوره‌ای از پهلوی بوده که در اصفهان به آن سخن گفته می‌شده‌است.

   قدیمی‌ترین مأخذی که در آن به لهجه اصفهانی اشاره شده بهینه التقاسیم فی معرفه‌الاقالیم تالیف ابوعبدالله محمدبن احمدالمقدسی در سده چهارم هجری است. بر اساس نوشته‌های ابن مقفع در سده پنجم، مردم اصفهان هنوز با زبان پهلوی کما بیش آشنا بودند و به آن گفتگو می‌کردند.

   اوحدی اصفهانی، شاعر سده هشتم، چند غزل به گویش قدیمی اصفهانی سروده ‌است که در دیوانش ثبت است و جزو فهلویات شناخته می‌شود.

   همچنین نمونه‌هایی از لهجه اصفهانی مربوط سده هشتم در لطایف عبید زاکانی آمده‌است.

نمونه‌های لهجه اصفهانی در ادبیات معاصر

   نمونه‌های معاصر از لهجه اصفهانی را می‌توان در کتاب سر و ته یک کرباس یا اصفهان نامه محمدعلی جمال‌زاده که در سال ۱۳۳۵ منتشر شده یافت. در این کتاب تأکید جمال‌زاده بر لهجه اصفهانی و کوشش برای ضبط دقیق واژگان به لهجه محلی است.

توجه:

• برای دانلود فایل word کامل ترجمه از گزینه افزودن به سبد خرید بالا استفاده فرمایید.
• لینک دانلود فایل بلافاصله پس از خرید بصورت اتوماتیک برای شما ایمیل می گردد.