ترجمه مسئله­ ی قیمت ­گذاری مکان­ یابی مسیریابی حداکثرسازی سود: الگوریتم شاخه و قیمت

توضیحات

 عنوان فارسی: مسئله­ ی قیمت ­گذاری مکان­ یابی مسیریابی حداکثرسازی سود: الگوریتم شاخه و قیمت

عنوان انگلیسی مقاله ترجمه شده:

A ProÞt-Maximization Location-Routing-Pricing Problem: A Branch-and-Price Algorithm

چکیده: این مقاله برای اولین بار مسئله ­ی مکان­یابی مسیریابی حداکثرسازی سود با تقاضای حساس به قیمت را در نظر می­گیرد. این مسئله، مکان تسهیلات، تخصیص وسایل نقلیه و مشتریان به تسهیلات مقرر و تصمیمات قیمت­گذاری و مسیریابی به منظور حداکثرسازی سود کلی مشتریان. یک مدل برنامه­ ریزی خطی عدد صحیح آمیخته ارائه می­شود که تنها برای حل نمونه­ هایی با اندازه کوچک با حلگرهای بهینه ­سازی تجاری قابل استفاده است. سپس، این مدل به عنوان یک مدل بسته ­بندی مجموعه مجدداً فرمول­بندی می­شود و توسط الگوریتم کارآمد شاخه و قیمت برای نمونه­هایی با اندازه بالا حل می­گردد. الگوریتم پیشنهادی همچنین برای حل مسئله­ی مکان­یابی مسیریابی با سودی که در آن تقاضاها حساس به قیمت نیستند، مورد استفاده قرار می­گیرد، که تابه حال توسط هیچ پژوهشی در نظر گرفته نشده است. مطالعه ­ی عددی ما، مزیت مدل یکپارچه­سازی شده را نشان می­دهد.

کلمات کلیدی: مسئله­ ی مکان­ یابی مسیریابی (LRP)، مسئله­ ی مسیریابی وسایل نقلیه با سود (VRPP)، تقاضاهای حساس به قیمت و قیمت ­گذاری تحویل، برنامه­­ ریزی خطی عدد صحیح آمیخته (MILP)، شاخه و قیمت و تولید ستونی.

1- مقدمه

مسائل مکان­یابی مسیریابی (LRPs) شامل انتخاب عدد بهینه و مکان­های تسهیلات، تخصیص مشتریان به تسهیلات مقرر و ایجاد مسیر تحویل است. این کلاس از مسائل تصمیم از اواسط دهه­ی 1970 مورد مطالعه قرار گرفته­اند. لاپورت (1988) یک بررسی بر LRPهای متمایز انجام داد و فرمولاسیون­های مختلف مسئله و همچنین روش­های حل و نتایج محاسباتی مورد استفاده تا سال 1988 را تشریح می­کند. مین و همکارانش (1988) LRPها را مورد بررسی قرار داد و از یک طرح طبقه­بندی دو جهته برای LRPها از نظر مشخصات مسئله و روش­های حل استفاده نمود. یک مرور دقیق از مدل­های LRP، کاربردها و روش­های حل توسط ناگی و سالهی (2007) و لوپز و همکارانش (2013) ارائه شد. در مطالعات اخیر، انواع جدیدی از LRPها مطرح می­شوند که به طور همزمان مکان­یابی، مسیریابی و دیگر تصمیمات از جمله تصمیمات موجودی را بهینه می­کنند. احمدی-جاوید و آزاد (2010) مدلی برای اولین بار در یک سیستم زنجیره تامین اتفاقی ارائه داد . احمدی-جاوید و صادقی (2013) یک مسئله­ی مکان­یابی مسیریابی را با ریسک­های اختلال در توزیع در یک شبکه زنجیره تامین مطالعه کردند. برای یک مرور جامع و کامل از LRPها، می­توان به یک بررسی جدید انجام شده توسط پرودهون و پرینس (2014) و درکسل و شنایدر (2015) اشاره کرد.

      مدل­های LRP ارائه شده در این مرور ادبی به طور معمول برخی از معیارهای عملکرد را حداقل­سازی می­کنند. معیارهایی پر کاربرد عبارتند از توابع هزینه در حالی که برخی از مطالعات دیگر معیارهای متفاوتی مانند مدت زمان انتظار تمام مشتریان، طول کلی لغزش، مدت زمان انتظار ماکزیمم یک مشتری معمولی، متوسط طول مسیر به ازای هر مشتری، متوسط مدت زمان انتظار به ازای هر مشتری، متوسط زمان پاسخ، مسیرهای ماکزیمم را مورد استفاده قرار می­دهند (آورباخ و برمن، 1994؛ آورباخ و همکارانش، 1994؛ جمیل و همکارانش، 1994؛ آورباخ و برمن، 1995؛ آورباخ و برمن، 2002). علاوه بر این، مدل­های LRP اغلب فرض می­کنند که هر مشتری تنها یکبار بازدید می­کند اما مقالاتی نیز وجود دارند که در آن­ها مشتریان بیش از یکبار بازدید می­کنند. به عنوان مثال، در مقاله­ی نگی و صالحی (1998)، دو بازدید برای یک مشتری مجاز می­باشد یا در مقاله­ی آورباخ و همکارانش (1994) و آورباخ و برمن (1995)، برخی از مشتریان تصادفی نیازی به بازدید نداشتند در حالی که در مقاله آلباردا-سامبولا و همکارانش (2007)، به برخی از مشتریان منتخب تصادفی خدمات ارائه نمی­شود (برای کسب اطلاعات بیشتر به مرور انجام شده توسط لوپز و همکارانش (2013) رجوع کنید).

      بر اساس اطلاعاتی که ما در دست داریم، مطالعات کمی در ارتباط با LRPها با اهداف حداکثرسازی سود انجام شده­اند که در آن­ها بازدید تمام مشتریان اجباری نیست. با این وجود، در مفاهیم مرتبط با این موضوع ازجمله مسئله مسیریابی وسیله (VRPها) و مسئله فروشنده دوره گرد (TSPها)، مطالعات متعددی وجود دارند که مسائل مسیریابی را با اعمال هیچ محدودیتی در خدمت­رسانی به تمام مشتریان در نظر می­گیرند و به برخی از مشتریان هیچ خدمتی ارائه نمی­شود تا توابع هدف مبتنی بر سود را افزایش دهند. در حقیقت، ممکن است راضی کردن تمام مشتریان سودآور نباشد زیرا هزینه خدمت­رسانی به برخی از مشتریان ببیشتر از درآمدی است که از آن­ها حاصل می­شود. در ادامه، ما به طور مختصر مروری از این کلاس از VRPها خواهیم داشت که مسائل مسیریابی وسیلع با سود (VRPPها) نامیده می­شوند.

      برخلاف VRPهای سنتی، VRPPها به صورت همزمان مجموعه­ای از مشتریان را از مشتریان بالقوه انتخاب می­کنند و مسیرهایی را برای خدمت­رسانی به آن مشتریان منتخب طراحی می­کنند. در این مسائل، بازدید هر مشتری یک سود دارد که اهمیت نسبی آن در مقایسه با مشتریان دیگر را نشان می­دهد. از این رو، دو هدف متناقض در این مسائل وجود دارند: حداکثرسازی هزینه مسیر و حداکثرسازی سود. بسته به این که چگونه این اهداف مورد استفاده قرار می­گیرند، سه کلاس از VRPPها در این مرور ادبی مورد بررسی قرار گرفته­اند: مسئله مسیر سودآور (PTPها)، مسئله جهت­گیری تیمی (TOPها) و مسئله مسیریابی جمع­آوری جایزه (PCRPها). در PTPها، هر دو هدف در یک هدف واحد ترکیب شده­اند که حداکثرسازی تفاوت بین سود کلی جمع­آوری شده و هزینه کلی مسیر است. در TOPها، هدف حداکثرسازی سود کلی جمع­آوری شده است در حال یکه هزینه کلی مسیر از یک آستانه تعیین شده تخطی نمی­کند. در PCRPها، هدف حداقل­سازی هزینه کلی مسیر به گونه­ای است که سود کلی جمع­آوری شده بیشتر از مقدار از پیش تعیین شده باشد. فیلت و همکارانش (2005) TSPها با سود را مورد بررسی قرار دادند که زیرکلاس از PTPها به حساب می­آیند و ونستینوگان و همکارانش (2011) و گوناوان و همکارانش (2016) مقالاتی را در مورد TOPها مرور کردند. برای بررسی کلی VRPPها، می­توان به مطالعه­ی آرچتی و همکارانش (2014) و مراجعه آن رجوع کرد. نمونه­هایی از مطالعات جدید در مورد این موضوع عبارتند از ویدال و همکارانش (2015)، الحاجی و همکارانش (2016)، آرچتی و همکارانش (2017) و گنسترر و همکارانش (2017).

توجه:

• برای دانلود فایل word کامل ترجمه از گزینه افزودن به سبد خرید بالا استفاده فرمایید.
• لینک دانلود فایل بلافاصله پس از خرید بصورت اتوماتیک برای شما ایمیل می گردد.