مقاله ترجمه شده دارورسانی بر اساس فن­آوری نانو در سطح سلولی: مقاله مروری

توضیحات

 عنوان فارسی:دارورسانی بر اساس فن­آوری نانو در سطح سلولی: مقاله مروری

عنوان انگلیسی مقاله ترجمه شده:

Nanotechnology Based Drug Delivery at Cellular Level: a Review

 

یاتو ام.ای.، ساکسنا ای.، مالیک ام.اچ.، کومار ام.کی. و دیمری یو.

خلاصه

سیستم­های دارورسانی بر مبنای فن­آوری نانو دارای پتانسیل ایجاد تحول در زمینه تشخیص­های درمانی هستند. تحویل داروی کارامد و نتیجه مطلوب بعد از آن، با شناخت مناسب برهم­کنش­های نانومواد با محیط بیولوژیکی، مکانیسم­های جذب، تردد در داخل رگ­ها و درون سلول­ها، توزیع بیولوژیکی، تحویل به مکان­های خاص، آزادسازی داروی کنترل شده و تأثیر درمانی قابل دستیابی است. سیستم­های تحویل داروی نانو بر مشکلات مقاومت دارویی مربوط به سلول­های هدف غلبه نموده و حرکت داروها را از میان موانع برای هدف قرار دادن کارامد سلول­های مبتلا و مولکول­های درگیر در فرایند بیماری تسهیل می­کنند. اغلب شناخت کمی درباره این مکانیسم­های سلولی و مولکولی وجود دارد. بعلاوه علی­رغم این­ که مسائل مربوط به متابولیسم و سمیت نانوذرات بعد از تأثیر درمانی محدود هستند، برای درمان بیماری به صورت ایمن و کارامد هنوز مستلزم رسیدگی هستند.

لغات کلیدی: نانوذرات، دارورسانی، دارورسانی

مقدمه

از زمان ایجاد مفهوم نانوذرات در سال 1959 توسط ریچارد فایمن که نوید کوچک­­سازی مواد در مقیاس نانو را داد (فایمن، 1959)، پیشرفت­های فوق­العاده­ای در این حوزه انجام شده است. فن­آوری نانو ابتدا توسط ناریو تانیگوچی در سال 1974 (تانیگوچی، 1974) در دنیای کامپوزیت برای ماشین­کاری با تلرانس کمتر از یک میکرون مورد استفاده قرار گرفت و امروزه دارای پتانسیل زیادی در زمینه دارورسانی است. سیستم­های دارورسانی نانو جدید به واسطه تحویل کارامد و ایمن به بافت­های مبتلا طراحی شدند (جانگ و بروم، 2008). دارورسانی کارامد و نابودی مطلوب پس از آن با شناخت برهم­کنش­های نانومواد با محیط بیولوژیکی، مکانیسم­های جذب، تردد داخل عروق و درون سلولی، توزیع زیستی، اتصال با گیرنده و تحویل به مکان­های خاص، آزادسازی داروی کنترل شده و وابسته به زمان و اثر درمانی قابل دستیابی است (ساندهیا و همکارانش، 2009؛ سوری و همکارانش، 2007). اگر چه سیستم­های دارورسانی نانو بر مشکلات مقاومت دارویی سلول­های هدف غلبه نمودند و حرکت داروها را از میان موانع برای هدف­گیری سلول­ها و مولکول­های مبتلا سهولت می­بخشند، ولی مکانیسم­های بنیادین آن­ها تا کنون شناخته نشده است (یینگ زانگ و همکارانش، 2013). در کنار مسائل مربوط به متابولیسم و سمیت، برخی نانوذرات به منظور افزایش اعتباربخشی درمانی نیاز به رسیدگی دارند.

اهمیت نانوذرات

نانوذرات مورد استفاده به عنوان حامل­های دارورسانی به طور کلی حداقل دارای یک بعد با اندازه nm100 ˂ هستند و شامل مواد زیست­تجزیه­پذیر مختلف مانند بسپارهای طبیعی یا سنتزی، لیپیدها یا فلزات می­باشند (سوری و همکارانش، 2007؛ ابهیلاش، 2010). آن­ها دارای مواد زیست­تجزیه­پذیر مختلف از جمله بسپارهای طبیعی و سنتزی، لیپیدها یا فلزات هستند (ایدی و همکارانش، 2012). نانوذرات نسبت به میکرومولکول­های بزرگ­تر به صورت کارامدتری بوسیله سلول­ها جذب می­شوند و در نتیجه به عنوان سیستم حامل و تحویل مؤثر قابل استفاده هستند. نانوابزارها نوآورانه هستند و مزایای زیادی را در دسترس قرار می­دهند (توکو و همکارانش، 2012): با توجه به توانایی نانوذرات برای ورود به فضای سیتوپلاسم از میان دیواره­های سلولی و فعال­سازی مکانیسم­های ویژه حمل (ساندهیا و همکارانش، 2009؛ سوری و همکارانش، 2007)؛ مدوله­سازی زیست سازگاری، زیست دسترس­پذیری و پروفایل­های ایمنی داروها از طریق سیستم­های تحویل داروی نانو (مدینتز و همکارانش، 2008). هدف قرار دادن کارامد از طریق نانوذرات با اتصال لیگاند قابل انجام است (یو و همکارانش، 2012، دبجیت بومیک و همکارانش، 2009). داروهای مورد استفاده به منظور تحویل­های خاص ممکن است در ماتریس یا سطح تجمع یابند. حلالیت داروهای نامحلول افزایش داده می­شود (تیول و همکارانش، 2012؛ فریهارست و همکارانش، 2012). کاربرد نانوذرات باعث غلبه بر مقاومت دارویی می­شود (فریهارست و همکارانش، 2012). استفاده از نانوذرات از میزان سمیت می­کاهد. بعلاوه نانوذرات آزادسازی کنترل شده دارو را تسهیل می­کنند (فرخزاد  و همکارانش، 2009).

دارورسانی در فن­آوری نانو

نانوذرات مورد استفاده برای تحویل دارو در فن­آوری نانو ممکن است بر پایه لیپید (لیپوزوم­ها)، بسپار (دندریمرها، فولرن­ها)، فلز (نقاط کوانتومی، پوسته­های نانو) یا نانوذرات بیولوژیکی باشند. لیپوزوم­ها بیش از سایر نانوذرات مورد استفاده در زمینه دارورسانی مورد مطالعه قرار گرفتند. آن­ها وزیکول­های دو لایه­ای با حجم آبی احاطه شده در غشاء دو لایه­ای لیپید (برای مثال دوکسیل) هستند (خائو و همکارانش، 2013). دندریمر از لحاظ فنی جزء بسپارهای مصنوعی محسوب می­شود؛ ماکرومولکول­های سه بعدی که با استفاده از فرایند ساخت در مقیاس نانو تشکیل می­شوند. آن دارای ساختار شبیه درخت (برای مثال پلی­آمیدوآمین (PAMAM)) است (تیان و همکارانش، 2013). فولرن­ها (باکی بال­ها) حداقل از 60 اتم کربن تشکیل می­شوند که هر یک به 3 اتم دیگر متصل هستند. آن­ها کاملا صاف، گرد و توخالی، بی­اثر و غیر سمی هستند. آن­ها در تصویربرداری تشخیصی و درمانی مورد استفاده قرار می­گیرند (کروتو و همکارانش، 1985). نانولوله­ها توالی در مقیاس نانو C60 اتم­ها در ساختار استوانه­ای نازک و طولانی هستند. باکی بال­ها هنگامی که از مرکز به سیلندر گسترش می­یابند، تبدیل به نانولوله می­شوند. نانولوله­ها لوله­های باکی نیز نامیده می­شوند (ایهیسی و همکارانش، 2012). نقاط کوانتومی دارای ساختار بلوری هستند و از مواد غیر آلی تشکیل می­شوند. آن­ها دارای هسته (CdSe)، پوسته (ZnS) و درپوش (SiO₂)  هستند. نور سفید را جذب می­کنند و سپس آن را با رنگ خاصی که به اندازه QD بستی دارد، دوباره منتشر می­کنند. حمل siRNA به سلول­ها به عنوان برچسب­­هایی برای هدف­گیری تومورها استفاده می­شود (دجیم و همکارانش، 2013). نانو پوسته­ها ذرات شیشه­ای کروی هم مرکز با پوسته خارجی طلا و هسته سیلیس هستند. آن­ها در نابودسازی تومورهای سرطانی سودمند هستند (باردان و همکارانش، 2011). جدیدترین بخش­های مولکولی آن­ها اکسوزوم­ها هستند (خوانگ و همکارانش، 2013).

روش­های دارورسانی

روش­های مختلفی برای تجویز نانوذرات وجود دارند (واتیر، 2011). آن­ها می­توانند به صورت تزریقی (دوکسیل)، خوراکی (نانوکره­های انسولین-پلی­اتیل­سیانو­اکریلات)، داخل پوستی (بیهوشی­های موضعی)، کاشت (هورمون­ها) یا استنشاق (نانوبلورها) مورد استفاده قرار گیرند.

تحویل درمانی

نانوذرات بعد از تجویز به گردش خون می­رسند و نیمه عمر داروی حامل طولانی می­گردد به این علت که برای مدتی حفظ می­شود. هنگامی که نانوذرات به رگ خونی بیمار (رگ ملتهب یا تئوپلاسم) می­رسند، عبور نانوذرات از طریق جریان خون[1] مستقل از زمان که با هدف­گیری غیر فعال یا فعال رخ می­دهد، ممکن است اتصال نانوذرات به رگ­های مبتلا را تسهیل کند. اثر افزایش احتباس نفوذپذیری (EPR) در حالت التهاب یا تومور وجود دارد (متاتسومورا و همکارانش، 1986)، که به خواص زیستی، فیزیکی و شیمیایی نانوذرات بستگی دارد. جذب نانوذرات اخیرا توسط لسنیاک و همکارانش مورد بررسی قرار گرفته است (لسنیاک و همکارانش، 2013).

بعد از تجمع نانوذرات در بافت مبتلا ممکن است:

دارورسانی به واسطه لیگاند برای هدف­گیری اندوتلیوم عروق. این موضوع در سرطان­شناسی و تشخیص نشانه­های قلبی و عروقی مورد استفاده قرار می­گیرد.

هدف قرار دادن فعال و اندوسیتور به واسطه گیرنده در ارتباط با گیرنده­هایی مطرح می­شود که در مورد بافت مبتلا بیان می­شوند. تجمع درون سلولی نیز وجود خواهد داشت.

هدف قرار دادن به واسطه اندازه برای مثال به بافت­های مربوط به ایمنی. با توجه به مکانیسم­های بالا، افزایش اثربخشی درمانی ایجاد خواهد داشت، به خصوص در مورد داروهایی که از غشاء عبور نمی­کنند و داروهایی که برای داشتن تأثیر نیاز به گیرنده درون سلولی دارند (هیلاریو و همکارانش، 2009).

نانوذرات درون گردش خود از طریق سیستم ایمنی بدن تشخیص داده نمی­شوند. آن­ها بوسیله کبد و طحال از جریان خون خارج نمی­شوند. این امر ممکن است به علت اندازه کوچک آن­ها (معمولا کمتر از nm200) (www.nanopharmaceuticals.org). و/یا پوشش­های بی­اثر مانند پگیلاسیون باشد (فریتاس، 2005). یکی از نمونه­های آن لیپوزوم­ نهان است که با PEG پوشش داده می­شود و حامل دکسوروبیسین است (ایموردینو و همکارانش، 2006).

توجه:

• برای دانلود فایل word کامل ترجمه از گزینه افزودن به سبد خرید بالا استفاده فرمایید.
• لینک دانلود فایل بلافاصله پس از خرید بصورت اتوماتیک برای شما ایمیل می گردد.

سفارش ترجمه مقاله

به منظور سفارش ترجمه تخصصی مقالات خود بر روی کلید زیر کلیک نمایید.

سفارش ترجمه تخصصی