تحقیق سياست تطبيق جهانگردى كنيا و بلغارستان

توضیحات

 عنوان فارسی: سياست تطبيق جهانگردى كنيا و بلغارستان

• مقدمه
• تعریف گردشگری
• تعریف گردشگر
• گردشگری کنیا
• برخی از اماکن توریستی کنیا عبارت اند از 
• ماسایی مارا
• پارک ملی نایروبی
• مرکز زرافه ها
• موزه ملی نایروبی
• موزه ملی راه آهن
• دریاچه ناکورو
• جزیره ی واسینی مومباسا کنیا
• قلعه عیسی مومباسا کنیا
• تاریخچه توسعه توریسم در مناطق محروم کنیا
• سیاست های گردشگری کنیا
• گام نخست توسعه منطقه‌ای
• نقش ارتباطات از راه دور
• آمار اقتصادی و گردشگری کنیا
• گردشگری بلغارستان
• مناطق گردشگری مهم بلغارستان
• سواحل دریای سیاه
• صومعه ریلا
• شهر کهن پلودیو  Plovdiv
• هفت دریاچه  Seven Lakes
• قلعه بلوگرادچیکBelogradchik
• سواحل ماسه های طلایی (Golden Sands)
• تاریخچه توسعه گردشگری در بلغارستان
• سیاست گردشگری بلغارستان
• آمار اقتصادی و گردشگری بلغارستان
• نتیجه گیری
• منابع

 

مقدمه

در ادبیات رشد اقتصادی یكی از مسائل مهم در خصوص مهیاسازی شرایط پیشرفت به یافتن بخشهای اقتصادی پیشرو و سرمایه گذاری در آنها اختصاص دارد . چنین بخشهایی باید واجد ویژگی هایی باشند كه از آن جمله می توان به وجود تقاضایی باثبات و فزاینده و نیز پیوندهای پیشین و پسین قابل ملاحظه اشاره داشت .  استدلال اینكه گردشگری می تواند بخش پیشرو در اقتصاد به شمار آید بر دو مبنا استوار است : نخست ؛ چندان كه سازمان جهانی جهانگردی بیان می دارد ؛ صنعت گردشگری در آغاز هزاره سوم در میان سه صنعت بزرگ جهانی از جهت كسب درآمد قرار داشته است . مجموع درآمد این صنعت كه در سال  1995 در حدود  400 میلیارد دلار بود ، تا سال 2020  میلادی به 2000  میلیارد دلار خواهد رسید . تعداد گردشگران بین المللی نیز طی دهه های گذشته با رشدی شتابان از 25 میلیون نفر در 1950 به حدود 700  میلیون نفر در سال  2002  رسیده است و ارقام پیش بینی شده برای سال  2010  و 2020  به ترتیب  1 میلیارد نفر  و  6/1 میلیارد نفر می باشد .  همچنین بر اساس اعلام سازمان جهانی كار در حدود  3/8 درصد كل اشتغال جهانی اینك در صنعت گردشگری در حال فعالیتند . به این ترتیب این صنعت در حال رشد با نرخی معادل تقریباً 4 درصد یعنی در حدود 2 برابر متوسط نرخ رشد اقتصاد جهانی تا سال 2010  میلادی گسترش خواهد یافت و این در شرایطی است كه پیش بینی می شود برخی زیر بخشهای این صنعت نظیر طبیعت گردی از نرخ رشد سالیانه  6 درصد در این دوره برخوردار باشند . دیگر آنكه صنعت گردشگری دارای روابط بین بخشی گسترده با سایر فعالیتها و بخش های اقتصاد سرزمین مقصد به شمار می رود . توسعه گردشگری با توسعه زیرساختهای اقتصادی همچون حمل و نقل ، انرژی ، آموزش ، بهداشت و نیز بخش های اقتصادی قدرتمندی نظیر ساختمان و مسكن ، مواد غذایی،  نساجی پیوند خورده است و كسب و كارهای دیگر از قبیل صنایع دستی در جوار آن گسترش می یابند .

باید یادآور شد كه متأسفانه محاسبه ضرایب مربوط به روابط بین بخشی این صنعت با سایر فعالیتهای اقتصادی به سادگی میسر نیست و دلیل آن نیز را می توان چنین برشمرد كه اولاً بسیاری  فعالیتهای مرتبط با این صنعت در مجموعه گسترده ای از فعالیتهای دیگر كسب و كارهای اقتصادی در هم تنیده شده و نمی توان آن را در یك بخش یا مثلاً یك طبقه از كدگذاری های مرسوم  ( نظیرISIC) طبقه بندی نمود و از طرف دیگر در اغلب موارد نیز یك فعالیت خاص ، خدماتی را ارائه می دهد كه هم گردشگران و هم جامعه محلی از آن بهره می جویند و به این ترتیب تفكیك نقش صنعت گردشگری در اقتصاد یك كشور چندان ساده نیست . لیكن روشن است كه تنوع فعالیتهای مرتبط با صنعت گردشگری چنان است كه علی القاعده این صنعت از  گسترده ترین فعالیتهای عمدتاً خدماتی به شمار می رود كه با دیگر بخشهای اقتصاد پیوند خورده است . در نتیجه می توان ادعا نمود كه صنعت گردشگری با توجه به احراز شرایط پیش گفته واجد ویژگی تبدیل شدن به یك بخش پیشرو در اقتصاد به شمار می رود .

 تعریف گردشگری

به دلیل چند وجهی بودن و میان رشته ای بودن جهانگردی، از دیدگاه های مختلفی اعم از اقتصادی، جامعه شناختی، جغرافیایی و مدیریتی می تواند مورد بررسی قرار گیرد. شاید به همین دلیل است که تا کنون تعاریف متعددی از جهانگردی با توجه به دیدگاه رشته های مختلف صورت گرفته است. آرتور بورمن (1931) جهانگردی را چنین تعریف کرده است: «جهانگردی مجموعه مسافرتهایی را در بر می گیرد که به منظور استراحت و تفریح و تجارت یا دیگر فعالیت های شغلی و یا اینکه به منظور شرکت در مراسم خاص انجام گیرد و غیبت شخص جهانگرد از محل سکونت دایم خود در طی این مسافرت موقتی و گذرا می باشد. بدیهی است کسانی که اقدام به مسافرت های شغلی منظمی بین محل کار و زندگی خود می کنند مشمول این تعریف نمی شوند». از دیدگاه بازاریابی و بازاریابان گردشگری به مجموعه فعالیتی گفته می شود که در جریان مسافرت یک گردشگر اتفاق می افتد. این فرایند شامل هر فعالیتی که در جریان مسافرت یک گردشگر اتفاق می افتد می شود. این فرایند شامل هر فرایندی از قبیل برنامه ریزی سفر، مسافرت به مقصد، اقامت، بازگشت و حتی یادآوری خاطرات آن نیز می شود. همچنین فعالیت هایی را که گردشگر به عنوان بخشی از سفر انجام می دهد نظیر خرید کالاهای مختلف و تعامل میان میزبان و میهمان را نیز در بر می گیرد. بطور کلی می توان هر گونه فعالیت و فعل و انفعالی را که در جریان سفر یک سیاحتگر اتفاق می افتد گردشگری تلقی کرد (Lumsdon, les,1997, 18).

در سال 1942 اقتصاددان های سوییسی که بیشتر جهانگردی را محور تحقیقات و مطالعات خود قرار داده بودند، تعریف نسبتاً بهتری به دست دادند که از آن جمله می توان از تعریف هونزیکرـ کراپف نام برد. به عقیده آنان جهانگردی عبارت است از ظهور مجموعه روابطی که از مسافرت و اقامت یک نفر غیربومی بدون اقامت و اشتغال دایم در یک محل به وجود می آید. این تعریف مدتها از جانب انجمن بین المللی متخصصین علمی جهانگردی یعنی AIEST مورد قبول قرار گرفت (رضوانی،علی اصغر؛28:13744).

در مسابقاتی که اتحادیه بین المللی جهانگردی برای به دست آوردن یک تعریف جامع از جهانگردی گذشته بود، تعریف زیر از میان تعاریف به دست آمده برگزیده شده، بر طبق این تعریف، جهانگردی عبارت است از مجموعه تغییرات مکانی انسان ها و فعالیتی است که ازآن منتج می شوند. این تغییرات خود ناشی از به واقعیت پیوستن خواست هایی است که انسان را به جابه جایی وادار می کند و بالقوه در هر شخصی با شدت و ضعف متفاوت وجود دارند (رهنمایی،تقی؛25:1369).

سازمان جهانی جهانگردی تعریف ذیل را در مورد جهانگردی ارایه کرده است: «جهانگردی یا گردشگری، مجموعه کارهایی است که فرد در مسافرت و در مکانی خارج از محیط محصول خود انجام می دهد، این مسافرت بیش از یک سال طول نمی کشد و هدف ان تفریح، تجارت یا فعالیتهای دیگر است» (W.T.O, 1997).

در تمام تعاریف بالا، اشتراکاتی از قبیل جداشدن فرد از محل زندگی دایمی خود، موقتی بودن سفر و فعالیت هایی مانند تفریح و سرگرمی و یا بازدید مشاهده می شود.

تعریف گردشگر

در سال 1963 از طرف سازمان ملل و براساس پیشنهاد کنفرانس بین المللی ترانسپورت و جهانگردی (IUOTO) در رم تعریف زیر از جهانگردی ارائه شده توریست یا بازدیدکننده موقت کسی است که به منظور تفریح، استراحت، گذران تعطیلات، بازدید از نقاط دیدنی، انجام امور پزشکی، درمانی و معالجه، تجارب، ورزش، زیارت، دیدار از خانواده، مأموریت و شرکت در کنفرانس ها، به کشورهای غیر از کشور خود سفر می کنند، مشروط بر اینکه حداقل مدت اقامت او از 24 ساعت کمتر و از سه ماه بیشتر نبوده و کسب شغل و پیشه هم مدنظر نباشد.

سازمان جهانی جهانگردی (W.T.O) ضمن انجام یک تقسیم بندی بین اصطلاحات جهانگرد یا گردشگر (Tourist) گردشگر یک روزه (Same day visitor)، دیدار کننده (Visitor) و مسافر (Traveler) تعاریف ذیل را ارایه می دهد:

– جهانگرد یا گردشگر (دیدار کننده یک شبه): مقصود کسی است که دست کم یک شب در یک اقامتگاه عمومی یا خصوصی، در محل مورد بازدید بسر برد.

– گردشگر یک روزه کسی است که یک روز به مکان دیگری می رود ولی شب را در آنجا نمی گذراند.

– دیدار کننده کسی است که به مکانی غیر از محیط معمولی خود مسافرت می کند کمتر از 12 ماه متوالی در آنجا بسر می برد و هدف اصلی از این مسافرت این نیست که در مکان مورد بازدید در ازاء دریافت پول کار کند.

– مسافر کسی است که بین دو یا چند نقطه مسافرت کند (وای گی،چاک؛ 22:1382).

با توجه به مجموعه تعاریف عنوان شده در مورد جهانگرد، باید گفت سه ویژگی اصلی در این تعاریف مدنظر است:

الف) مدت زمان مسافرت

ب) فاصله مکانی

ج) انگیزه ها و اهداف مسافرت

بنابراین جهانگرد به کسی اطلاق می شود که مدت زمان سفر او بیش از 24 ساعت و کمتر از 12 ماه بطول انجامد، فاصله مکانی مسافرت باید بیش از 70 کیلومتر باشد و سفر او با یکی از انگیزه های تفریحی، استراحتی، فرهنگی، دیدار از آثار باستانی و تاریخی، بازدید از مناظر طبیعی و یا موارد مشابه صورت گیرد.

البته با در نظر گرفتن اهداف، انگیزه ها، مقاصد و مدت سفر جهانگردی تقسیم بندی های مختلفی از جهانگرد صورت گرفته است.

 توجه:

• برای دانلود فایل word کامل ترجمه از گزینه افزودن به سبد خرید بالا استفاده فرمایید.
• لینک دانلود فایل بلافاصله پس از خرید بصورت اتوماتیک برای شما ایمیل می گردد.

سفارش تحقیق

به منظور سفارش تحقیق مرتبط با رشته تخصصی خود بر روی کلید زیر کلیک نمایید.

سفارش تحقیق