تحقیق سبک رهبری در دانشگاه

توضیحات

 عنوان فارسی: سبک رهبری در دانشگاه

• مقدمه
•  تعریف رهبری
•  ماهیت رهبری
•  ویژگی های رهبری
•  ویژگی های پیروان
• مهارت های لازم برای رهبری
•  وظایف رهبر
•  تعریف سبک رهبری
•  ابعاد موثر بر سبک رهبری
•  سیستم چهارگانه مدیریت توسط لیکرت
•  الگوی رهبری تمام عیار
•  نظریه های سبک رهبری
•  نظریه های رهبری تحول گرا
•  نظریه های رهبری تعامل گرا
• تفاوتهای رهبری تحول گرا و تبادل گرا
• نظریه های سنتی رهبری
•  نظریه خصوصیات فردی رهبر
•  نظریه خصوصیات رفتاری
•  مطالعات ایالتی اوهایو
•  مطالعات دانشگاه میشیگان
•  شبکه رهبری
•  متغیرهای چهارگانه موثر به سبک رهبری
•  سبک های رهبری در سازمان
•  انواع سبک های رهبری
•  نظریه های اقتضایی موجود در زمینه رهبری
•  کاربرد دستاوردهای نظریه اقتضایی فیدلر
•  ارزیابی نظریه اقتضایی فیدلر
•  نظریه مسیر-هدف
•  نظریه رهبری کاریزماتیک
•  نظریه رهبری معامله ای
•  رهبری تحول آفرین
•  ویژگی های رهبری تحول گرا
•  جنسیت و سبک رهبری
•  زنان و سبک رهبری تحول گرا
•  مردان و سبک رهبری تعامل گرا
•  نقش رهبری در مدیریت دانش
• تعریف دانشگاه
•  چارت سازمانی در یک دانشگاه
•  مدیریت و رهبری در دانشگاه ها
•  سبک رهبری مدیران دانشگاه ها و رضایت شغلی کارکنان
•  سبک رهبری در مدیران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
•  رابطه بین سبک رهبری و برنامه ریزی مدیران دانشگاه ها
•  سبک رهبری و وظایف مدیران در دانشگاه ها
•  سبک رهبری امنیت مدار و رابطه آن با سرمایه فکری کارکنان دانشگاه
•  رابطه ویژگی های فرهنگ سازمانی و سبک رهبری مدیران دانشگاه
•  سلامت عمومی و سبک رهبری مدیران دانشگاه ها
•  نتیجه گیری
• پیشنهادات حاصل از یافته های تحقیق
• منابع

مقدمه

      شاید بتوان ادعا کرد که رهبری، بیش از هر موضوع دیگری در تاریخ تجربیات انسان متمدن، باعث بحث و گفتگو میان مردم بوده است تاریخ و آثار هنری و ادبی بیشمار هر ملت حکایت از وقایعی دارند که در آنها افراد متعددی فرمانروایان، سرداران نظامی، نقشهای تعیین کننده در سرنوشت آن کشور داشته اند. مطالعه منظم رهبری و رفتار رهبران یک پدیده علمی قرن بیست ویکم است که عمدتاً ناشی از توسعه علوم انسانی خصوصاً روانشناسی و جامعه شناسی در این قرن است. امروزه
نیز رهبریت موضوعی جالب و با اهمیت است، روزنامه ها و مجلات اغلب به درج مقالاتی در مورد رهبران سیاسی، اقتصادی
و علمی می پردازند و تغییر و تحولات در مشاغل مهم منطقه ای، کشوری و بین المللی توجه رسانه های ارتباطی را به خود جلب نموده و بحث و گفتگوهای بسیاری را در میان مردم موجب می گردند (قاسمی، 1390). یکی از دلایل اصلی این توجه این است که مردم، رهبران را دارای قدرت زیادی می دانند که می توانند بانی اصلاحات و تغییرات مطلوبی در سازمانها باشند. از رهبران سازمانها انتظار می رود که در یک سری از کارها مثل برنامه ریزی، تصمیم گیری، برقراری ارتباط و کنترل درگیریها، پرتوان و با صلاحیت باشند. این چنین انتظاراتی باعث شده اندکه کتز وکان رهبریت را عامل تعیین کننده در موقعیت و شکست سازمانها میدانند (شیرازی، 1373). نتایج تحقیقات تجربی نشان می دهد که مدیران برای اینکه بتوانند دارای اختیارات غیررسمی شوند بایستی شیوه رهبری را در پیش بگیرند که وفاداری را در کارکنان تشویق کرده و پرورش دهند (قاسمی، 1390).

تعریف رهبری

 برای رهبری تعاریف زیادی ارائه شده است ولی هیچکدام از آنها مورد پذیرش عام قرار نگرفته است. آگاهی از تعریف و مفاهیم رهبری از دیدگاه اندیشمندان مختلف می تواند راه گشای بسیاری از مشکلات سازمانها و جوامع باشد و به همین دلیل دراین قسمت به برخی از دیدگاه ها و تعاریف مهم اشاره می شود: رهبری به معنای توانایی نفوذ بر گروهی برای رسیدن به هدف یا هدفهایی است. رهبری جزء جدایی ناپذیر مدیریت است و نقش اساسی را در عملیات مدیر ایفا می کند، اگر فقط یک عامل وجود داشته باشد
که باعث شود تفاوت بین سازمانهای موفق و ناموفق معلوم شود بدون شک آن عامل رهبری پویا و مؤثراست. پیتر دراکر اشاره  می کند که مدیران یعنی رهبران سازمانها منبع اصلی هر موسسه ای به شمار می روند (ایران نژاد پاریزی وهمکاران، ١٣٧١).

     «رهبری ناشی از قدرت خصوصیات شخصی است» (اتزیونی، 1961). «رهبر، شخصی در گروه است که وظیفه جهت دهی  و هماهنگی فعالیت های گروه را بر عهده دارد.» «رهبرییت، فرایند نفوذ در فعالیتهای یک گروه سازمان یافته در جهت شکل گیری  و میل به اهداف است» (استاگدیل، 1967). رهبریت یعنی قدرت جذب افراد و تاثیر و نفوذ در آنها آن چنان که افراد (پیروان) بطور داوطلبانه شخصیت و رهبری فردی را در یک شرایط معین بپذیرند (میر کمالی، 1382). هرسی و بلانچارد، رهبری را اثرگذاری برافراد در انجام وظایفشان با میل و علاقه توصیف کرده اند (الوانی،١٣٨٩).

     رهبری فرآیند تأثیرگذاری برفعالیتهای یک فرد یا گروه است که در وضعیت معینی به منظور تحقق هدفی کوشش می­کنند. شریزهایم در ١٩٧٨ اظهارداشت رهبری فراگرد نفوذ اجتماعی است که درآن رهبر مشارکت داوطلبانه کارکنان را درتلاش برای کسب هدفهای سازمانی طلب می کند در اینجا واژه «داوطلبانه» واژه ای عملیاتی است. به عقیده کریتنر رهبران برای ترغیب مشارکت داوطلبانه کارکنان هر گونه اختیار و قدرتی را که دارند با ویژگی های شخصی خود مهارت های اجتماعی تکمیل  می کنند.

(رضائیان، ١٣٩١).

     یوکل (٢٠٠٢) رهبری را شامل تأثیرگذاری بر اهداف و استراتژیها، تعهد و پذیرش کار برای رسیدن به اهداف، حفظ و نگهداری گروه و تأثیرگذاری بر فرهنگ سازمان می داند. از نظر کاتزو کان  (١٩٧٨) رهبری بعنوان نفوذ اثر بخشتر یا فراتر از پذیرش مکانیکی دستورهای سازمان است. به بیان دیگر رهبری باعث می شودکه فرد بتواند با نفوذ در دیگران موجب شود تا به جای انجام کار از ترس عواقب عدم انجام آن و یا انجام آن از روی تکلیف، آن را با میل و خواسته خودانجام دهند (الوانی، 1389).

      به زعم جرج تری: «رهبری عبارت است از عمل تأثیر گذاری بر افراد بطوری که از روی میل و علاقه برای هدفهای گروهی تلاش کنند» (هرسی و وبلانچارد ،١٣٧٥). پیتردراکر می گوید: «هدف سازمان آن است که در آن افراد عادی بتوانند کارهای غیرعادی انجام دهند لیکن رهبری تبدیل انسانهای معمول است». فیدلر در تعریف رهبری گفته است: «رهبر عضوی از گروه معینی است  که وظیفه هدایت و هماهنگی فعالیتهای مربوط به کارگروه به وی سپرده شده است». رهبری به عنوان یک فرایند به معنی استفاده  از نفوذ بدون زور برای هدایت و هماهنگی فعالیتهای اعضا یک گروه برای تحقیق هدف و بعنوان یک صفت به معنی مجموعه ای  از ویژگیهاست که به کسانی که چنین نفوذی را با موفقیت بکار می برند نسبت داده می شود. رهبری به دلیل نقشی  که در اثر بخشی فردی و گروهی ایفا می کند عنوان بسیار مشهوری در رفتار سازمانی است و از آنجا که موضوع رهبری انسانها  را طی اعصار گوناگون مفتون خود ساخته، تعاریف فراوانی از آن ارائه شده است (الوانی، 1389).

     یکی از صاحبنظران بیان داشته که تقریباً به تعداد کسانی که کوشیده اند مفهوم رهبری را تعریف کنند برای آن تعریف وجود دارد و این در حالی است که تقریباً همگی توافق دارند که رهبری فرایند نفوذ و تأثیر گذاری در دیگران است (رضاییان، 1391). البته اختلاف نظرهایی دربارة اینکه آیا رهبری باید بدون اعمال زور باشد یا خیر؟ و آیا رهبری با مدیریت تفاوت دارد یا خیر؟ نیز وجود دارد توجه به این نکته ضروری است که رهبری یک فرایند خاص برای سازمانهای رسمی نیست. فرایند رهبری با رفتن یک گروه شخص به دنبال یک فرد مشخص برای تحقق پذیری اهداف مشخصی پدید می آید و برای به وجود آمدن رهبریت، بودن یک سازمان رسمی شرط نیست. ازطرف دیگر برای به وجودآمدن رهبری، تجهیز رهبر به اختیار رسمی نیز شرط نیست (قاسمی، 1390).

     رهبری برای تمام سازمان ها برای رسیدن به اهداف، مهم می باشد. از آن جایی که رهبری یک عامل کلیدی برای بهبود عملکرد سازمان است، موفقیت یا شکست سازمان وابسته به اثربخشی رهبری در تمام سطوح می باشد، محققان بیان می دارند که رهبری، توانایی اثرگذاشتن بر نگرش ها، توانایی ها و باورهای کارکنان در جهت رسیدن به اهداف سازمانی است.
هرچند سال ها رهبری یک موضوع اصلی در بین محققان بوده است اما تغییرات چشمگیر اجتماعی که در طول دو دهه گذشته اتفاق افتاده باعث شده که بحث هبری اثربخش، مهمتر شده باشد (معایر حقیقی فرد و همکاران، 1389).

ماهیت رهبری

     از نقطه نظر سازمانی، رهبری به عنوان یک فرایند، به معنی استفاده از نفوذ بدون زور برای هدایت و هماهنگی فعالیت های اعضای یک گروه و به عنوان یک صفت به معنی مجموعه ای از ویژگی هاست (معایر حقیقی فرد و همکاران، 1389).

     رهبری نفوذ قدرتمندی بر رفتار فرد و گروه در سازمان دارد. هر چه سازمانی از نظر رهبری نیرومندتر باشد، موفقیت  آن سازمان بیشتر خواهد بود. بحث رهبری سازمان ها به صورت علمی همانند دیگر مباحث از تیلور و تلاش های وی شروع شد. از سال های دهه ی1920 و اوایل دهه ی1930، نهضت روابط انسانی بتدریج جانشین روش علمی تیلور شد که علاوه  بر مسئله ی تکنولوژی برای بهبود بازده، به نیروی انسانی نیز توجه ویژه ای داشت. طبق نظریه ی روابط انسانی، وظیفه ی رهبر آن است که تحقق هدف ها را از طریق ایجاد تعاون و همیاری بین زیر دستان خود تسهیل کند و فرصت هایی برای رشد شخصی به وجود آورد. از دید نهضت روابط انسانی توجه به ارتباطات انسانی حائظ اهمیت است ولی نهضت مدیریت علمی تیلور توجه به وظیفه (کار) را داد. رهبری یک رویه ی مشترك مدیریت است. توانایی رهبری به گونه ای اثر بخش، یکی از کلیدهای کارآمد بودن مدیر است. علاوه بر این رهبری مستلزم نفوذ کردن و تاثیر گذاردن بر افراد است.  و مدیر  در نقش رهبری کسی است که بتواند بر افراد تحت سرپرستی خود نافذ و مؤثر باشد و به عبارت دیگر، مرئوسان نفوذ و قدرتاو را بپذیرند (رابینز، 1381).

ویژگی های رهبری

    كیت دیویس، علی رغم محدودیت های روش مطالعه مدلهای رهبری، از روش ویژگیهای رهبران در ارتباط با رهبری، چهار ویژگی را بر شمرده است :

الف ـ هوش و نبوغ.

ب ـ بلوغ و شخصیت اجتماعی. پ ـ انگیزش درونی و توانائی ارضاء علایق و خواسته ها.

ت- طرز تلقی نسبت به روابط انسانی (سرمدی و حاتمی، 1384).

 

ویژگیهای پیروان

      هر كارگر یا زیر دستی دارای نظام انگیزش درونی منحصر به فردی است، باخواسته ها، نیازها و علایق مخصوص به آن. بعلاوه انتظارات، آموزشها و تجارب هر كارگری متفاوت با دیگری است. بنابراین برای مدیر خالی از منفعت نیست كه نیروهایی  را كه بركاركنانش موثر واقع می شود درك كند. با این درك است كه مدیر از آن پس قادر خواهد بود ساختار رفتاری خود را چنین ترتیب دهد كه موثرترین رفتار را  از  زیر دستان خود استصال نماید (سرمدی و همکاران، 1384).

مهارتهای لازم برای رهبری

لازم است رهبر از مهارتها، تکنیکها و استراتژیهای متعدد و فراوانی برای راهنمایی و رهبری برخوردار باشد که عبارتند از:

• طراحی و برنامه ریزی
• مهارتهای ارتباطی
• سازماندهی
• آگاهی و تصرف بر اوضاع و شرایطی که اعضای گروه در آن بتوانند به اجرای عملکرد خود بپردازند (سرمدی، 1384).

وظایف رهبر

• داوری کردن :

زمانی که اعضای سازمان چندان موافقتی با انجام یک عمل نداشته باشند، رهبر ممکن است از طریق حاکمیت یا تصمیم گیری شخصی به حل مشکل بپردازد (شیرازی، 1373).

• پیشنهاد کردن :

ارائه و تاکید بر پیشنهاد توسط رهبر ، این فرصت رابه او می دهد تا بی آنکه از دستورات مستقیم استفاده کند، از جانب زیر دستان نظرات و عقاید گوناگونی را دریافت دارد. همچنین به موازات این فرایند، وقار و احترام زیردستان و احساس مشارکت و همکاری در آنان نیز تقویت می شود (همان منبع).

• تدارك و عرضه اهداف :

هدفهای یک سازمان حالتی خودکار و خود جوش ندارد بلکه می باید به وسیله رهبر تهیه و تنظیم و ارائه شود. برای اینکه سازمانی، اثر بخش باشد، این اهداف باید متناسب با سازمان بوده و امکان کار و تلاش جمعی و گروهی را فراهم آورد.

• شتاب بخشیدن و سرعت پذیرفتن :

برای آغاز یا افزایش یک حرکت و یا ایجاد تحرك در یک سازمان ، به یک نیرو و یا شدت عملی نیاز خواهد بود که این نیرو می تواند به مثابه یک «شتاب دهنده شیمیایی» باعث برانگیختگی و تحریک کارکنان برای انحام کار شود.

• تامین امنیت :

یک رهبر در برخورد با مشکلات، چنانچه طرز تلقی و نگرش مثبت و خوش بینانه ای داشته باشد، قادر خواهد بود امنیت خاطری را برای زیر دستان خود فراهم آورد. چنین امنیتی برای افراد سازمان بسیار مهم است و همواره در معرض تهدید برداشت های رهبر قرار دارد. به بیان ساده تر، طرز تلقی نامناسب رهبر، می تواند موجودیت چنین امنیت خاطری را به مخاطره اندازد.

این وضعیت به علت نگرش های خوب یا بد رهبر پدید می آید که سرانجام توسط زیردستان کشف می شود.

• شاخص و نماینده بودن :

رهبر ضمن اینکه سمت نمایندگی سازمان خود را در بین دیگران برعهده دارد، همچون یک عنصر شاخص و یک نهاد خدمتگزار عمل می کند. نظری که افراد خارج از سازمان نسبت به سازمان دارند، چه بسا به عقیده ای که آنان نسبت
به رهبردارند، ارتباط می یابد، تاثیر مطلوب یک رهبر به احتمال زیاد، به یک تلقی مطلوب از سازمان منجرمی شود و بالعکس.

• القا نمودن :

درصورتی که یک رهبر بتواند امکان درك و شناخت اهمیت و ارزش کار زیردستانش را برای آنان فراهم آورد، قادر خواهد بود پذیرش و هواداری جدی از اهداف سازمانی زیردستان خود القا کند. افزون براین، وی موفق خواهد شد تا آنان را برای انجام کارموثر در جهت فضایل علمی ترغیب کند.

• تشویق و تمجید :

یکی دیگر از نیازهای انسانی نیاز به تشخیص، احترام و شناسایی دربین دیگران است. بر این اساس، رهبران می توانند از طریق تشویق ستایش صادقانه این نیازها را مود تاکید قرار دهند. بدین ترتیب که در کارکنان اعتماد به نفس پدید آورده و یادآور شوندکه آنان افردای مهم بوده، کارشان در خورقدردانی است و رهبر به شدت به آنان علاقمند بوده و در قلب خود جای
داده است (همان منبع).

تعریف سبک رهبری

     سبک رهبری به عنوان الگویی رفتاری است که بیانگر صفات و خصوصیات رفتاری رهبران می باشد. در دنیای امروز، نقش
مدیر به عنوان رهبر به قدری اهمیت پیدا کرده است که در همه ی زمینه ها برای یافتن اشخاصی که توانایی رهبری داشته باشند کوشش مستمر به عمل می آید. در واقع، اگر این نقش انجام نشود، آنگاه کاری صورت نمی گیرد. در قالب وظیفه، رهبر باید توان و تمایل فرد یا گروه را بسنجد و با توجه به قدرت خود یکی از سبک های رهبری را در برخورد با آن ها برگزیند.
همچنین سبک رهبری نشان دهنده ی طرز تفکر، جهانبینی و شخصیت رهبران است (خلیفه سلطانی و همکاران، 1389).

    چنانچه سبک رهبری به طور نامناسبی انتخاب شود از یک سو منجر به کاهش کارایی افراد و سازمان می شود و از سوی دیگر به عنوان عامل به وجود آورنده تنیدگی روانی ناشی از شغل و یا فشار روانی در کارکنان عمل می کند (الوانی، 1389).

سبک رهبری مدیران یکی از عوامل موثر، در افزایش کارایی، اثر بخشی و در نهایت بهره وری سازمانهاست. الگوی رفتاری مناسب مدیر در هر سازمان باعث به وجود آمدن روحیه و انگیزش قوی در کارکنان و افزایش میزان رضایت آنان از شغل  و حرفه خود می شود (رضائیان، 1391).

    یکی از وظایف مهم و اساسی که برعهده مدیریت نهاده شده، رهبری سازمان است. در واقع شالوده عملکرد یک رهبر سازمان  در میزان تاثیرگذاری و نفوذ وی در اعضای سازمان و افراد جامعه است که قوای محرکه پیشرفت و نیل به اهداف تعیین شده را تولید می‌کند و این مهم در راس وظایف رسمی و سازمانی یک مدیر قرار می‌گیرد (خلیفه سلطانی و همکاران، 1389).

     تعاریفی که از رهبری سازمان ارائه می‌شود غالبا مبتنی بر میزان تاثیر ونفوذ برعملکرد افراد سازمان با رویکرد ایجاد حداکثر بهره‌وری است. رهبران اغلب بر کل سازمان، استراتژی‌ها و برنامه‌های بلندمدت توجه دارند و در درون سازمان انجام فعالیت‌هایی خاص که بار ارزشی قابل ملاحظه‌ای دارند را، برعهده می‌گیرند در این ارتباط سه مسوولیت مهم ناشی از هر نوع سبک رهبری عبارت است از:

1. ایجاد زیرساختار‌های مطلوب برای تغییر
2. ایجاد تعهد و احساس مالکیت برای افراد سازمان
3. ایجاد توازن میان تثبیت وضع موجود و نوآوری با رویکرد نیل به وضع مطلوب

     سبک رهبری یا مدیریت تعیین‌کننده جو حاکم و فرهنگ سازمانی و راهبرد‌های حاکم بر سازمان است. سبک رهبری مجموعه‌ای  از نگرش‌ها، صفات و مهارت‌های مدیران است که بر پایه چهار عامل نظام ارزش‌ها، اعتماد به کارمندان، تمایلات رهبری و ماهیت  و نوع فعالیت و نیز احساس امنیت در موقعیت‌های مبهم شکل می‌گیرد. محققان ثابت کرده‌اند که رهبران می‌توانند وجه تمایز  در سازمان‌ها نسبت به یکدیگر باشند (همان منبع).

رهبر قوی و دارای توانایی‌های خاص قادر به خلق یک فرهنگ سازمانی منحصر بوده و آنها به کارکنان خود چنین القا می‌کنند که راه مطلوب را تشخیص دهند و در واقع از آنان می‌خواهند که در جهت تشخیص رهبر خود در سازمان و برای رسیدن به وضعیت مطلوبی که توسط خرد سازمانی ترسیم شده است، تعامل و همیاری کنند. همچنین مطالعات نشان داده که موفقیت سازمانی در گرو رهبری اثربخش است که حاصل از رفتار و بر اساس نوع سبک رهبری به‌وجود می‌آید. رهبری اثربخش به مولفه‌هایی نظیر ایجاد انگیزش، تفویض اختیار، توانمندسازی گروهی، بهبود مستمر عملکرد، ترسیم چشم‌انداز مطلوب، الهام‌بخشی و مربی‌گری تقسیم می‌شود. همچنین تجربه نشان می‌دهد پارامتر‌هایی چون هوش عاطفی، برون‌گرایی، ریسک‌پذیری، هوشمندی، سوگیری‌های ذهنی، فرهنگ سازمانی و محیط کسب‌وکار بر انتخاب سبک رهبری اثرگذار بوده و رابطه معناداری میان این عوامل و سبک رهبری وجود دارد.  سبک رهبری مدیران بیانگر چگونگی تعامل آنها با کارکنان تحت سرپرستی خود بوده اما در همین ارتباط باید خاطرنشان کرد که یک سبک رهبری خاص برای همه موقعیت‌ها مناسب نبوده و یک مدیر می‌تواند در موقعیت‌های مختلف سبک‌های متفاوتی
از رهبری را برای سازمان خود انتخاب کند. از آنجایی که سبک رهبری که توسط مدیران در سازمان‌ها اعمال می‌شود یکی از عوامل موثر بر خلاقیت، انگیزش، افزایش رضایت شغلی و کارآیی و بهره‌وری سازمان است؛ لذا شناسایی و بررسی سبک‌های مختلف رهبری و موارد کاربرد آن ضروری و شناخت آنها حائز اهمیت است (رضاییان، 1391).

    سبک، به راهی که رهبران از طریق آن در پیروان خویش نفوذ می کنند و به الگوی رفتاری مستمر مدیر گفته می شود  که وی به هنگام هدایت کردن فعالیت های دیگران و سازمان از خود نشان می دهد. رهبری موثر باید مسیری در جهت هدایت تلاش های همه کارکنان برای به انجام رساندن اهداف سازمانی فراهم آورد. بدون وجود رهبری یا هدایت ممکن است حلقه اتصال موجود در میان اهداف رهبری و سازمانی ضعیف یا گسیخته شود. آرتور جاگو یک نوع شناسی از تئوری های رهبری اراده و کلیه تئوری های رهبری نوع مختلف طبقه بندی کرده است. همچنین هیلبرون تئوری های رهبری را در4 مرحله  زیر تعریف می کند:

مرحله اول، مرحله تعیین و تعریف رهبران می باشد که به آن تئوری های ویژگی های رهبر یا نظریه صفات مشخصه رهبری گفته می شود.

مرحله دوم، تحقیق و تعریف رهبران می باشد که به آن تئوری های رفتارهای رهبر یا نظریه سبک های رفتاری گفته می شود که شامل:

1) مطالعات دانشگاه ایالتی اوهایو

2) مطالعات رهبری میشیگان

3) سیستم چهارگانه مدیریت توسط لیکرت

4) شبکه مدیریت رهبری توسط بلیک و موتن

مرحله سوم، بر تعامل با کارکنان تمرکز دارد و مرتبط با موضوعات و مسائل بین رهبران و زیردستان می باشد که به آن تئوری رهبری اقتضایی گفته می شود که شامل:

1) نظریه اقتضایی فیدلر

2) نظریه مسیر هدف

3) نظریه یا مدل تصمیم گیری (نظریه رهبری مشارکتی ورم ویتون)

4) نظریه رهبری وضعیتی هرسی و بلانچارد

و مرحله چهارم تئوری های مشهور و رایج در مورد سبک های رهبری را شمال می شود که از آنها می توان به سبک رهبری تحول گرا و تعامل گرا اشاره نمود (قاسمی، 1390).

 توجه:

• برای دانلود فایل word کامل ترجمه از گزینه افزودن به سبد خرید بالا استفاده فرمایید.
• لینک دانلود فایل بلافاصله پس از خرید بصورت اتوماتیک برای شما ایمیل می گردد.

سفارش تحقیق

به منظور سفارش تحقیق مرتبط با رشته تخصصی خود بر روی کلید زیر کلیک نمایید.

سفارش تحقیق