تحقیق تاثیر نظریه بندورا در درمان اسکیزوفرنی

توضیحات

عنوان: تاثیر نظریه بندورا در درمان اسکیزوفرنی

• مقدمه
• اسکیزوفرنی
• تعریف شناخت درمانی
• اصول اولیه شناخت درمانی
• تاریخچه رفتار درمانی
• مفاهیم بنیادی نظریه رفتار درمانی
• ارزیابی در نظریه بندورا
• مراحل رفتار درمانی
• تکنیکهای رفتار درمانی
• مفاهیم بنیادی نظریه رفتار درمانی
• هدف و انتظار از رفتار درمانی
• نتیجه‌گیری
• منابع

مقدمه

شناخت درمانی یکی از روشهای روان درمانی است که در سطوح مختلف به حل مشکلات روانی افراد میپردازد.

این رویکرد درمانی و اصول و تکنیکهای آن مبتنی بر روانشناسی شناختی است که اهمیت زیادی بر شناختها

و افکار انسان قائل هستند و نوع این افکار و شناختها را در سلامت یا عدم سلامت روان بسیار سهیم میدانند. براین اساس در جریان شناخت درمانی، شناخت درمانگر تلاش دارد با شناخت افکار و باورهای فرد به تصحیح آنها بپردازد و فرد را در داشتن شناختهای مفیدتر یاری دهد.

رفتاردرمانی شناختی، رشد و توسعه جدیدی در درمان روان شناختی بشمار می آید. با این همه، در این مدت کم، توانسته است علاقه زیادی را در متخصصان بالینی، به خود معطوف سازد. سه دلیل عمده، برای این علاقه وجود دارد. نخست آنکه روشهای شناختی- رفتاری برعکس سایر شکلهای رفتار درمانی، مستقیماً با افکار و احساسات- که در تمامی اختلالهای روانی از اهمیتی آشکار برخوردارند- سروکار دارد. دوم آنکه رفتاردرمانی شناختی، شکافی دارد که بسیاری از درمانگران بین روشهای صرفاً رفتاری و روان درمانیهای پویا احساس می کنند، پر می سازد. سوم آنکه این روشهای جدید درمانی برعکس روان درمانی پویا، پایه های علمی دارند و قابلیت بیشتری در ارزیابی فعالیتهای بالینی، از خود نشان می دهند.

احتمالاً در فرایند برنامه ریزی برای درمان اختلالهای افسردگی بود که رویکردهای شناختی، توجه اکثر درمانگران را به خود جلب کرد. امروزه رفتاردرمانی شناختی، کاربردهای بس وسیعتری دارد و بسیاری از آنها به مواردی مربوط می شوند که با استفاده از سایر روشها نمی توان آنها را به سادگی و به طرز موثری درمان کرد. این موارد عبارتند از:

اختلالهای اضطراب و وسواس، اختلالهای خورد و خوراک، برخی از مسایل جسمی، جنبه هایی از ناتوانیها در

بیماران مبتلا به بیماریهای روانی مزمن، و نیز مسایل جنسی و زناشویی.

مدت هاست که محققان و متخصصان بالینی اهمیت فرآیندهای رفتاری و شناختی در اختلالات روان شناختی را تشخیص داده اند. پاولوف ، واتسون و رینر ،ولپی اسکینر آلبرت بندورا آرنولد لازاروس و دیگران، نقش فرایندهای رفتاری )مثل وقایع تقویت کننده و شرطی ساز( را در تحقیقات خود نشان داده اند. این دیدگاه به گسترش تکنیک ها و درمان هایی منجر شده که مجموعا به نام رفتاردرمانی نسل اول شناخته شده اند. منشا رویکرد رفتاری به دهه 1952 و اوایل دهه 1962 برمی گردد، و انحرافی اساسی از رویکرد روانکاوی غالب بود. جنبش رفتاردرمانی از نظر کاربرد اصول شرطی سازی کلاسیک و کنشگر برای درمان انواع رفتارهای مشکل آفرین با رویکردهای درمانی دیگر تفاوت دارد. این روزها یافتن اتفاق نظر در مورد تعریف رفتار درمانی دشوار است، زیرا این حوزه رشد کرده، پیچیده تر شده، و با انواع دیدگاه ها مشخص می شود. رفتار درمانگران بر رفتار قابل مشاهده، عوامل تعیین کننده جاری رفتار، تجربیات یادگیری که به تغییر کمک می کنند، متناسب کردن راهبردهای درمان برای درمانجویان منفرد، و ارزیابی دقیق تاکید می کنند. رفتار درمانی برای درمان کردن دامنه وسیعی از اختلال های روانی درمانجویان مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. اختلال های اضطرابی، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه، سوء مصرف مواد، اختلال های خوردن و وزن، مشکلات جنسی، مدیریت درد، و فشارخون همگی به طرز موفقیت آمیزی با استفاده از این رویکرد درمان شده اند. روش های رفتاری در حوزه های ناتوانی های مربوط به رشد، بیماری روانی، آموزش و آموزش ویژه، روانشناسی جامعه نگر، روان شناسی بالینی، توانبخشی، کار و کاسبی، مدیریت شخصی، روان شناسی ورزش، رفتارهای مرتبط با سلامتی، پزشکی، و پیری شناسی مورد استفاده قرار گرفته اند. رفتار درمانی امروزی، دیگر به درمان طبق نظریه یادگیری سنتی محدود نمی شود . در واقع، وقتی رفتاردرمانی رشد کرد و متحول شد، به طور فزاینده ای از چند نظر با رویکردهای روان درمانی دیگر همپوشی پیدا کرده است. انجام تحقیق 

رفتار درمانی سنتی به طور خودانگیخته در دهه 1952 در ایالات متحده، آفریقای جنوبی و بریتانیا پدیدار شد. این رویکرد با وجود انتقاد شدید و مقاومت روان درمانگرانی که گرایش روان کاوی داشتند، زنده مانده است. تمرکز این رویکرد بر نشان دادن این موضوع بود که فنون شرطی سازی رفتاری موثر بوده و گزینه قابل قبولی برای درمان روان کاوی است. آلبرت بندورا نظریه یادگیری اجتماعی را بوجود آورد که شرطی سازی کلاسیک و کنش‌گر را با یادگیری مشاهده ای ترکیب می کرد. بندورا شناخت را کانون موجهی برای رفتار درمانی کرد. در دهه چند رویکرد شناختی رفتاری با تمرکز بر بازنمایی های شناختی محیط به جای ویژگی های محیط عینی، به وجود آمدند. شناخت محدودیت های رفتاردرمانی در درمان برخی از مراجعان پذیرش آرای جدید محققان بالینی مانند آرون.تی.بک و آلبرت الیس را فراهم ساخته است. فرض عمومی بک و الیس این است که فرآیندهای شناختی مانند باورهای بی فایده، افکار غیر منطقی و ادراک تحریف شده، اساس درک و درمان اختلالات روان شناختی را تشکیل می دهد. این آرا به طرح درمان شناختی انجامیده است.

توجه:

برای دانلود فایل کامل ورد لطفا اقدام به خرید نمایید.

لینک دانلود فایل بلافاصله پس از خرید بصورت اتوماتیک برای شما ایمیل می گردد.