توضیحات
عنوان فارسی: بررسی فرآیند تجزیه گرمایی بر ضایعات پلاستیک و رویکردهای جدید جهت حذف پلاستیک های سنتی و جایگزینی آنها با پلاستیک سبز ( موافق محیط زیست)
- فصل اول
- کلیات
- مقدمه
- تاریخچه بازیافت پلاستیک در ایران و جهان
- روشهای بازیابی پلاستیک
- مراحل بازیافت پلاستیك
- تجزیه در اثر حرارت
- انواع پلاستیکها
- پلاستیک سبز
- بیان ضرورت موضوع
- ساختار تحقیق
- فصل دوم
- پیشینه تحقیق
- مقدمه
- مرور ادبیات
- فصل سوم
- بحث و تحلیل
- عملیات گرمایی زباله پلاستیک
- مدیریت زباله پلاستیک قبل و بعد از ارتقای سیستم
- نتایج تست برای فرایند بازیابی زباله حرارتی
- آنالیز حرارتی روی ترکیب پلاستیک و پسماند مواد غذایی
- مواد و روشها
- بحث
- رفتار احتراقی
- خواص گرمایی : TGFTIR در مخلوط EFFWP به TGFTIR
- تجزیه حرارتی ضایعات پلاستیک شهری برای تولید هیدروکربنها
- مواد اولیه
- فصل چهارم
- نتیجهگیری و منابع
- نتیجهگیری
- منابع
فصل اول
کلیات
1-1- مقدمه
به طور کلی طی سالیان اخیر، فرآیند بازیافت در کشورهای توسعه یافته به عنوان یک راه حل مناسب برای باارزش کردن ضایعات تولیدی پذیرفته شده میباشد. دفع و بازیافت ضایعات، یكی از معضلات جهان امروز، خصوصاً كشورهای جهان سوم و در حال توسعه است. چرا که بسیاری از ضایعات تولیدشده قابل بازگشت به چرخه طبیعت هستند؛ اما برخی از آنها مانند شیشه و پلاستیك تجزیه نمیشوند و بعضی دیگر هم مدت زیادی طول میكشد تا به چرخه طبیعت برگردند. پلاستیكها یكی از بزرگترین نوآوریهای قرن حاضر بودهاند. وزن سبك، تجزیه نشدن و تخریب به طور طبیعی، هزینهی پایین و قابلیت استفاده مجدد، از دلایلی است كه پلاستیك محبوبیت زیادی را به دست آورده است. اما امروزه پلاستیكها به دلیل حجم بالا و عدم تجزیه شدنشان به یك تهدید تبدیل شدهاند و تا زمانی كه مدیریت كارآمدی برای پایان دادن عمر ضایعاتهای پلاستیكی وجود نداشته باشد وجود پلاستیكها در زبالهها به یك مشكل بسیار جدی تبدیل خواهد داشت ]1[.
همچنین لازم به ذکر است که تقاضا برای کالای پلاستیکی به دلیل رشد سریع جمعیت جهان افزایش یافته است. از 2012 تولید جهانی پلاستیکی به حدود 299 میلیون تن در سال 2013 با افزایش 44 درصدی رسیده است ]2[.
به منظور کاهش دفع پلاستیکی به محلهای دفن زباله، روش بازیافت به عنوان جایگزین دیگری برای مدیریت دور ریختنیهای پلاستیکی در نظر گرفته شده است .با برگشت به آمار ذکر شده در بالا، درصد بازیافت هنوز هم در کمترین میزان است. چرا که بازیافت پلاستیک دشوار بوده است و آن را میتوان به دلیل محدودیت در آلودگی آب و جدایی ناکافی قبل از بازیافت که کار آزمایشگاهی سختی است پرهزینه دانست. به دلیل ترکیبات مختلف پلاستیک شامل ساختار رزین، شفافیت و رنگ آن، جداسازی و تجزیه لازم است. به طور معمول، رنگدانه و یا پلاستیک رنگی دارای ارزش بازار پایینتر است. همچنین پلاستیکهای شفاف نزد تولید کنندگان محبوب هستند از آنجایی که آنها را میتوان تبدیل به محصولات جدید کرد، در نتیجه انعطافپذیری بیشتری دارند. امروزه بازیافت پلاستیک کاملا به چالش کشیده شده زیرا نیاز دقیق به دریافت محصول با ارزش بالا، احساس میشود ]3[.
کما این که در حال حاضر، حدود 30 درصد تولیدات پلاستیکی در غرب با استفاده از ضایعات پلاستیکی است و بازیافت پلاستیک به عنوان یک برنامه عمومی مورد اجرا گذاشته شده که مراحل عمومی بازیافت آنها عموما بستگی به نوع پلاستیک دارد.
بیش از 70 درصد پلاستیکها عبارتند از: پلیاتیلن، پلیپروپیلن، پلیاستایرن و پلی وینیل کلراید. اما بخش مهمی از ضایعات شهری و صنعتی از ترکیبات پلیاستایرن میباشند. این امر بخوبی، نیاز به بازیافت پلیاستایرن را نشان میدهد.چندین روش برای بازیافت پلیاستایرن بکار گرفته شده است، که از میان آنها میتوان به: بازیافت فیزیکی، بازیافت شیمیایی، تبدیل و تخریب گرمایی و همچنین تبدیل کاتالسیتی اشاره نمود. بازیافت پلیاستایرن از طریق تخریب حرارتی نقش مهمی در حل مشکلات ضایعات پلاستیکی ناشی از این ماده داشته و در این فرایند چندین محصول حائز اهمیت نظیر: بنزن، تولوئن، اتیل بنزن و مونو استایرن و… تولید میشود. این فرایند در دماهای بالا صورت میپذیرد و ممکن است در حضور یا غیاب کاتالیست انجام شود.تجزیه پلی استایرن در دماهای بالا، منجر به تولید موادی نظیر مونو استایرن می شود، در حالی که اگر در دمای پایین، انجام شود، الیگومرهای پلی استایرن با وزن مولکولی کم تولید می شود. تجزیه حرارتی پلی استایرن در دمای بالا معمولاً با تولید کک همراه است، که منجر به افزایش ویسکوزیته و کاهش ضریب انتقال حرارت به میزان قابل توجهی می شود. در روش تجزیه با استفاده از کاتالیست بدلیل کاهش دمای فرایندی کک کمتری ایجاد شده و بدیهی است که انرژی کمتری مصرف میشود. همچنین نوع محصولات حاصل از کراکینگ متاثر از نوع کاتالیست میباشد.
2-1- تاریخچه بازیافت پلاستیک در ایران و جهان
قرنها پیش از میلاد مسیح بشر از پلیمرهای طبیعی نظیر قیر طبیعی[1] ، لاک و شلاک[2] استفاده کرده است. برای نخستین بار در سال 1838 میلادی PVC به شکل آزمایشگاهی ساخته شد و در ابتدای قرن بیستم یک شیمیدان آلمانی توانست باکلیت را بسازد و از این طریق، اولین مولکول غولپیکر انسان ساز ابداع شد. در ادامه به دلیل استحکام، دوام و سبک بودن PVCدر سال 1912 به تولید انبوه رسید و با گذشت زمان پلیمرهای LDPE، DPE و PP جایگزین پلیمرهای طبیعی شد.
در سال 1976روند تولید و توزیع جهانی پلاستیک به علت افزایش قیمت نفت دچار افت و نوسان شدید شد. از سال 1990 تجارت بازیافت در برخی کشورها سه برابر رشد کرد، به گونه ای که کارخانه های تولید مواد پلاستیکی در کشورهای صنعتی موظف شدند 5 تا 15 درصد مواداولیه خود را از مواد بازیافتی خود تهیه کنند و چون جنس مواد تولید شده مهم است درباره بازیافت این مواد دقت و تلاش زیادی به عمل میآید ]4[.
در ایران نیز در سال 1337مطالعات اولیه برای ایجاد کارخانه ای برای تولید PVC انجام گرفت و تعدادی ماشین آلات به این منظور از ایتالیا خریداری شد و در سال 1340نیز این ماشینآلات در شهر صنعتی کرج به نام پولیکا نصب شد. بدین ترتیب و با گذشت زمان صنایع پلاستیک کشور توسعه یافته، اما متاسفانه هیچ گونه طرح جامعی برای تولید پلاستیک و بازیافت آن ارائه نشده است.
3-1- روشهای بازیابی پلاستیک
برای بازیابی پلاستیکها 3 روش امکانپذیر است:
بازیابی حرارتی:
یکی از روشهای حرارتی، سوزاندن ضایعات در یک کارخانه برای استفاده از ارزش گرمایی آنهاست. پلاستیکها از ارزش گرمایی زیادی برخوردار هستند، به نحوی که ارزش سوختی پلاستیکها در اکثر موارد در حد معادل و یا بیشتر از ذغال سنگ است.
بازیابی شیمیایی:
در بازیابی شیمیایی میتوان حجم زیادی از مخلوط پلاستیکها را که تا حدی کثیف شدهاند، مورد بازیابی قرار داد، اما این کار هنوز در مرحله آزمایش و محاسبات است و به نظر میرسد هزینه مواد خام به دست آمده از این راه حدود 2 تا 3 برابر بیش از استحصال آنها از نفت است. ماده حاصل از بازیافت شیمیایی پلاستیک را میتوان همانند فرآوردههای نفتی استفاده کرد.
بازیابی مکانیکی:
در این روش پلاستیکهای مصرف شده را پس از جمعآوری، از نظر جنس و رنگ نیز تفکیک میکنند و آنها را مورد آسیاب قرار میدهند. محصول به دست آمده از این فرایند که اصطلاحا چیپس نامیده می شود به عنوان خوراک دستگاههای بازیافت پلاستیک مورد مصرف قرار میگیرد. این روش در مقایسه با دیگر روشها مقرون به صرفهتر است.
1-3-1- مراحل بازیافت پلاستیك
فرآیند تولید پلاستیك از مواد بازیافتی بر حسب رنگ، نوع تولید و فرآیند به دو شكل تزریقی یا بادی و پرسی تقسیم بندی میشود. سپس با طی مراحل زیر میتوان به محصولات جدید دست یافت:
1- بازرسی: كارگران زبالههای پلاستیكی را برای جداسازی آلودگیهایی مثل سنگ و شیشه و پلاستیكهای غیر قابل بازیافت بررسی میكنند. در این مرحله كلیه مواد بازیافتی ابتدا به سه رنگ روشن، تیره و بیرنگ تقسیم میشود.
2- خرد كردن و شستن: هر ماده بر اساس تقسیم بندی بر اساس رنگ جداگانه وارد آسیاب میشود تا به پودر پلاستیك تبدیل گردد. پودرهای تولید شده در اغلب موارد بدون مواد ضدعفونی یا پاك كننده با آب ساده در وان یا بشكههای معمولی شسته میشود.
3- مخزن شناور سازی: اگر پلاستیكهای بازیافتی با هم مخلوط شده باشند آنها را در مخزن شناور سازی مرتب میكنند، جایی كه برخی از پلاستیكها ته نشین و برخی دیگر شناور میشوند.
4- خشك كردن: تكه های پلاستیك به روش های ابتدایی آب گیری و در خشك كن غلطان خشك میشوند.
5- حرارت كردن: پودر خشك شده وارد دستگاهی بنام اكسودر میگردد و پس از حرارت 150 تا 200 درجه به شكل خمیر پلاستیك از دهانه مارپیچی دستگاه خارج میشود. باید توجه داشت که انواع مختلف پلاستیك در دماهای مختلف ذوب میشوند.
6- صاف كردن: پلاستیك مذاب با نیروی زیاد به داخل پرههای توری ریز حركت میكنند تا هر ماده آلوده كنندهای را كه پس از فرآیند شستن باقی مانده خارج كنند. پلاستیكهای مذاب سپس به شكل رشتههایی در میآیند.
7- ساچمهای شدن: رشتههای سرد شده در آب, در آسیاب خرد شده و به شكل گرانول آماده فروش یا بهره برداری می گردد. در بسیاری از موارد در مرحله اكسودر هنگام حرارت از گرانول های رنگی استفاده میشود تا پلاستیك های غیر شفاف به رنگ تیره مورد نظر مبدل گردند.
2-3-1- تجزیه در اثر حرارت
تجزیه در اثر حرارت، یك روند تخریب حرارتی برای یك ماده در غیاب اكسیژن است. پلاستیك به طور مداوم در یك محفظه استوانهای و گازهای پیرولیتی متراكم در طراحی خاص یك سیستم كندانسور برای ارائه تقطیر هیدروكربن متشکل از aliphatics، راست و شاخههای زنجیرهای، حلقوی و هیدروكربنهای معطر پرداخت میشود. مخلوط به دست آمده اساسا معادل تقطیر نفت خام است. پلاستیك در دمای 370-420 درجه سانتیگراد و در اثر حرارت تجزیه میشود و گازها با استفاده از تقطیر جزء به جزء برای تولید محصولات با سوخت مایع متراكم و به صورت مایع جدا میشوند.
گامهای اساسی در تجزیه در اثر حرارت پلاستیك شامل:
– به طور مساوی حرارت دادن پلاستیك در مقدار درجه حرارت ضعیف بدون تغییرات بیش از حد درجه حرارت؛
– پاكسازی اكسیژن از محفظه تجزیه در اثر حرارت؛
– مدیریت محصول جانبی كربنی قبل از اینكه به عنوان یك عایق حرارتی عمل كند و باعث كاهش انتقال حرارت به پلاستیك شود؛
– تراكم دقیق و جزء به جزء تجزیه در اثر حرارت بخار برای تولید عصاره با كیفیت و سازگاری خوب.
4-1- انواع پلاستیکها
پلاستیکهای تجزیه شونده با نور
ساختمان بسیاری پلاستیکهایی که تحت تأثیر نور تجزیه میشوند، در اثر پرتوهای فرابنفش (پس از چند هفته یا ماه) از هم میپاشند و آنها را مستعد تجزیه میکروبی میسازد. عیب این نوع پلاستیکها این است که بسیاری از مکانهای دفن زباله نور کافی ندارند. از این رو، ساختمان این پلاستیکها دست نخورده باقی میماند و برای تجزیه میکروبی آماده نمیشود.
پلاستیکهای نشاستهدار
در پلاستیکهای نشاستهای، ملکولهای نشاسته قطعات کوتاهی از پلیاتیلن را به هم متصل میسازند. وقتی این پلاستیکها در مکانهای دفن زباله دور ریخته میشوند، باکتریهای خاک به مولکولهای نشاسته حمله میکنند و قطعات پلیاتیلن را برای تجزیه میکروبی رها میسازند. کمبود اکسیژن در مکانهای دفن زباله و اثر مهاری قطعات پلیاتیلن بر عملکرد باکتریها، از جمله معایبی است که استفاده از این پلاستیکها را محدود میسازد.
پلاستیکها با منشا میکروبی
دستهی سوم پلاستیکهایی هستند که بهوسیلهی میکروبها یا بهکمک آنها تولید میشوند. این پلاستیکها که پلاستیک سبز نامیده شدهاند، توجه زیادی را به خود معطوف داشتهاند و به نظر میرسد که دوستان خوبی برای صنعت و طبیعت باشند. در سال 1925 دانشمندان پی به باکتریهایی بردند که قادر به تولید پلیمری به نام پلی هیدروکسی بوتیرات (PHB) و پلیهیدروکسی آلکانات (PHA) هستند و از آن جا بود که پلاستیکهای زیستی کشف شد.
توجه:
- برای دانلود فایل word کامل ترجمه از گزینه افزودن به سبد خرید بالا استفاده فرمایید.
- لینک دانلود فایل بلافاصله پس از خرید بصورت اتوماتیک برای شما ایمیل می گردد.
به منظور سفارش تحقیق مرتبط با رشته تخصصی خود بر روی کلید زیر کلیک نمایید.
سفارش تحقیق
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.