توضیحات
عنوان تحقیق: اسارت در جنگ تحمیلی
- چکیده
- اسیر جنگی
- جنگ ایران و عراق
- اسارت در جنگ تحمیلی
- عملکرد منافقین درخصوص اسرا
- تبادل اسرای جنگی پس از آتشبس
- شکنجه اسیران ایرانی
- آمار اسرای جنگی
- منابع
چکیده
تجاوز سراسری ارتش رژیم عراق از زمین، هوا و دریا به جمهوری اسلامی ایران در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ حادثه مهمی است که بررسی ابعاد آن برای نسل حاضر و آینده دارای اهمیت فراوانی است. یکی از پیامدهای بسیاری از جنگها ازجمله جنگ ایران و عراق، بُعد اسارت است. هدف مقاله حاضر بررسی این پیامد جنگ هشتساله بین دو کشور ایران و عراق است. این مقاله هم از زاویه تجربههای زنانه و هم تجربههای مردانه به مقولۀ اسارت نگریسته است. در این راستا با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی و مبتنیبر رویکرد عرفی، دو مجموعه خاطرات دوران اسارت با عنوان «من زندهام» ـخاطرات دوران اسارت معصومه آبادـ و «حکایت زمستان» ـخاطرات دوران اسارت عباس حسینمردیـ بررسی شده است و در ادامه، مفاهیم، مقولههای فرعی و درنهایت، مقولههای اصلی، برگرفته شده است. نتایج بهدستآمده در این مقاله نشان میدهد که اسارت برای اسیران ایرانی تا حد زیادی بهعنوان ادامۀ مقاومت و مبارزه تعریف شده بود، اما بهطور خاص، تجربههای این زنان و مردان، ذیل ۱۶ مقوله فرعی قابلتقسیمبندی است که با تحلیل و جمعبندی در قالب ۶ مقوله اصلی تعریف میشوند که عبارتند از: تعارض مکانی، خشونت، عوارض جسمانی، تجربههای روانی، سازوکارهای مقابله با بحران، و سیاستهای خصمانه.
اسیر جنگی
اسیر جنگی به شخصی نظامی یا غیرنظامی میگویند که در طول یک جنگ یا بلافاصله پس از پایان یک جنگ توسط نیروهای طرف مقابل دستگیر و به اسارت گرفته میشود.
اسیران جنگی دارای حقوقی هستند که در فصل دوم از ضمیمه کنوانسیون ۱۹۰۷ لاهه به جزئیات رفتار با اسیران جنگی اشاره شده است. همچنین این حقوق در کنوانسیون سوم ژنو در سال ۱۹۲۹ و تجدید نظر آن در سال ۱۹۴۹ مفصلتر گردیده است. مادهٔ چهارم کنوانسیون ژنوبه محافظت از افراد نظامی، برخی از جنگجویان چریکی و افراد خاص اشاره دارد که این محافظت از زمان اعلام آنها به عنوان اسیر تا عودت آنها به کشور خود ادامه دارد. یکی از اصلیترین مفاد این قرارداد مبنی بر غیرقانونی بودن شکنجه اسرای جنگی میباشد و یک اسیر تنها لازم است نام، تاریخ تولد، رتبه و شماره سرویس (در صورت اطلاق) را اعلام کند.
با وجود این در کشورهای مختلف این تعهد بارها نادیده انگاشته شده و اسیران بسیاری شکنجه و مورد بدرفتاری قرار گرفتهاند.
در طول تاریخ گاهی پادشاهان در جنگها اسیر میشدند مثلاً در سال ۱۴۰ پیش از میلاد دیمتریوس دوم سلوکی به قوای مهرداد یکماشکانی حمله میکند ولی شکست خورده و اسیر میگردد.
جنگ ایران و عراق
جنگ عراق با ایران که در ایران با نام جنگ تحمیلی یا دفاع مقدس و در زمان صدام در عراق با نام قادسیه صدام شناخته میشود، طولانیترینجنگ متعارف در قرن بیستم میلادی و دومین جنگ طولانی این قرن پس ازجنگ ویتنام بود که نزدیک به هشت سال به طول انجامید. جنگ به صورت رسمی در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ برابر ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰ آغاز شد. در این روز درگیریهای پراکنده مرزی دو کشور با یورش همزمان نیروی هوایی عراق به ده فرودگاه نظامی و غیرنظامی ایران و تهاجم نیروی زمینی این کشور در تمام مرزها به یک جنگ تمام عیار تبدیل شد هرچند مقامات عراقی معتقد بودند که جنگ از ۴ سپتامبر با حملات توپخانهای ایران به شهرهای مرزی عراق آغاز شدهاست.
اسارت در جنگ تحمیلی
جنگ واژهای است که کمتر کسی را میتوانی پیدا کنی که نسبت به آن حس و حال بدی نداشته باشد، جنگ برای هیچ کس به جز کسانی که منافعشان در بروز و حدوث جنگها به دست میآید، خوشایند نیست و همه نسبت به آن حس خوبی ندارند.
جنگ اگر از نوع تحمیلیاش باشد قضیهاش به کلی عوض میشود و در اینجا در برابر این جنگ تحمیلی که اصول دین را نیز هدفت گرفته و در پی شکستن بنیانهای اعتقادی یک ملت است باید دفاع کرد، دفاعی مقدس که در شرع از آن نیز به جهاد یاد شده است.
۳۱ شهریور ۵۹ به صورت رسمی جنگ تحمیلی عراق علیه کشورمان آغاز شد، اما شهرهای مرزی از مدتها پیشتر درگیر این جنگ شدند و ماهها قبلتر دفاع و جهاد را آغاز کردند که از جمله این مناطق شهرهای دهلران و موسیان بود که مردم به صورت خودجوش و با وحدت به دفاع از خاک این کیان پرداختند که در این رهگذر هیچگاه نام شهیدان سرافراز خانمحمد محمدی و الیاس ملکی از شهدای روزهای آغازین از خاطرات مردم این دیار فراموش نمیشود.
اسارت یکی از رهآوردهای جنگ است، محال است از اسارت دمبزنی و ناخودآگاه اسارت اهل بیت امام حسین(ع) به قافله سالاری زینب کبری(س) را به یاد نیاوری و در غم مصیبت عظمای آنها گوشه چشمی خیس نکنی.
روایت جنگ ایران و عراق حکایت غریبی است و در پس سالها از گذشت این جنگ ناجوانمردانه هنوز هم تا برگی دیگر از کتاب قطور این جنگ ورق میخورد، واقعیت دیگری از رشادتهای مردان این سرزمین آشکار میشود.
روایت جانفشانی اسرا در چنگال دژخیمان زمان حکایتی است که هنوز به صورت جدی به آن وارد نشدهایم و قلم در وصف آنها به خوبی قلمفرسایی نکرده است، البته در این کمکاری بزرگمنشی اسرا نیز دلیلی برای کمتر رسانهای شدن آزادگان شده است تا کمتر رشادتهای آنها را بشنویم.
«ارتش جمهوری اسلامی ایران در طول هشت سال دفاع مقدس افتخار میزبانی از برادران اقلیت های مذهبی خود را برعهده داشت. دلامردانی که همچون سایر رزمندگان، پاک و بی آلایش بودند و بدون هیچ چشمداشتی از بهترین هستی خود که همانا جان شان در راه خدا و عزت و افتخار ایران اسلامی به آسانی می گذشتند. این رزمندگان در کنار سایر رزمندگان اسلام در جبهه های حق علیه باطل و زیر آتش توپ و گلوله با یک هدف، یعنی برقراری آرامش و امنیت در کشور حضور می یافتند.
در طول جنگ تحمیلی علاوه بر رزمندگان ونیروهای نظامی که در جببه ها حضور داشته و بعضاً در مناطق عملیاتی به دست دشمن اسیر می شدند، تعداد زیادی از افراد غیرنظامی نیز به دست نیروهای بعثی گرفتار گردیدند دشمن زبون بدون در نظر گرفتن معاهدات و کنوانسیون های بین المللی، بسیاری از مردم عادی شهرهای مرزی را به همراه پزشکان و امدادگران و بهیارانی که برای کمک و رسیدگی به مجروحان در مناطق جنگی حضور داشتند را در ماه های اولیه ی جنگ به اسارت در آوردند.
عملکرد منافقین درخصوص اسرا
عناصر سازمان منافقین علاوه بر پخش برنامه های رادیو، تلویزیونی برای درهم شکستن مقاومت اسرای ایرانی و استفاده ی تبلیغاتی از آن ها و همچنین جذب و به کارگیری آن ها در راستای اهداف خود به طور رسمی در بعضی اردوگاه های اسرای ایرانی استقرار یافتند و دست به فعالیت های تبلیغاتی گسترده علیه جمهوری اسلامی ایران زدند
استقرار رسمی در اردوگاه های عراق و همکاری صمیمانه با نیروهای بعثی، سانسور و تخریب نامه های اسرا، دعوت اسرای ایرانی به پناهنده شدن با دادن وعده های مختلف، تلاش در جهت جذب نیرو، اجرای برنامه ی سخنرانی منافقین در جمع اسرا، مشارکت در شکنجه اسرای ایرانی، ایجاد اختلاف در وحدت اسرا، افشای مخفیگاه های وسایل ممنوعه اسرا، تبلیغ آرمان های سازمان و… از جمله اقدامات منافقین در اردوگاه های مختلف عراق می باشد.
دولت عراق زندان بزرگی را در اطراف شهر کرکوک در اختیار سازمان قرار داده بود که یکی از این زندان ها زندان «دبس» نام داشت و اسرایی که توسط عملیات منافقین در نواحی مرزی ایران و عراق به اسارت درآمده بودند، در این زندان نگهداری می شدند و منافقین با اجازه ی دولت عراق این اسرا را شخصاً نگهداری می کرد. زندان «دبس» بعدها تبدیل به زندان اعضا و خانواده های جدا شده از سازمان منافقین گردید.
تبادل اسرای جنگی پس از آتشبس
ایران و عراق در سال ۱۳۶۹ و پیش از حمله عراق به کویت، توافق صلح رسمی امضا کردند و روابط دیپلماتیک خود را از سر گرفتند. از همان زمان کار تبادل اسرای جنگی دو طرف آغاز شد.در پایان جنگ ۸ ساله حدود ۴۰۰۰۰ ایرانی در عراق اسیر بودند. در مقابل ایران نیز حدود ۷۰۰۰۰ اسیر عراقی دراختیار داشت.کار مبادله اسرای دو طرف تا اسفند ۱۳۸۱ به طول انجامید.
توجه:
- برای دانلود فایل word کامل ترجمه از گزینه افزودن به سبد خرید بالا استفاده فرمایید.
- لینک دانلود فایل بلافاصله پس از خرید بصورت اتوماتیک برای شما ایمیل می گردد.
به منظور سفارش تحقیق مرتبط با رشته تخصصی خود بر روی کلید زیر کلیک نمایید.
سفارش تحقیق
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.