تحقیق پیگیری یک حادثه ورزشی از جنبۀ حقوقی

توضیحات

 عنوان فارسی: پیگیری یک حادثه ورزشی از جنبۀ حقوقی

• مقدمه
• حادثۀ ورزشی گاشربروم یک و مرگ زنده یاد محمد اوراز
• موارد کلی
• نپرداختن به مسالۀ خطر
• بسته بودن دایره ی همکاران
• . نداشتن کمیته­ی فنی
• نبود ارتباط صمیمانه میان مدیریت فدراسیون و جامعه­ی کوه­نوردی
• موارد مربوط به برنامه­ی گاشربروم
• مسئولیت حادثه های کوه­نوردی
• سرانجام پرونده حادثۀ گاشربروم
• حادثۀ ورزشی برودپیک
• گزارش رامین شجاعی سرپرست تیم گشایش مسیر بر برودپیک
• عوامل موثر در حادثه برودپیک
• پیشنهادهای کمیسیون
• کارشناسان و مهمانان
• اساسنامه و آیین‌نامه‌های داخلی
• مجامع عمومی
• تصمیمات هیات‌مدیره
• ضمانت‌های اجرایی مسئولیت‌های درون‌گروهی
• مسئولیت عام
• انواع جرایم در ورزش
• مقررات وموازین ورزشی
• مسئولیتهای قانونی و انواع آن
• تفاوت جرایم عمدی و غیر عمدی
• یک تعریف دیگر از جرم و معاونت در آن
• مصادیق معاونت در جرم
• مجازات معاون جرم
• نتیجه گیری
• منابع

مقدمه

امروزه نمی‌توان تأثیر و نقش ورزش و تربیت بدنی را بر تعلیم و پرورش، عزت و شرافت منکر و یا حتی از نظر دور داشت. این امر تا حدی در زندگی روزمره آدمیان رسوخ کرده که نگاه به ورزش ضروری و تخصصی و از واجبات انسان متمدن و قانون مند است، لذا اعمالی که از پشتوانه علمی، تجربی و دوراندیشی لازم برخوردار نباشد و تنها متکی بر فعالیت های مقطعی یا دوره ای منبعث از پاره‌ای هیجانات، احساسات و رویکردهای کاذب اجتماعی باشد، اساساً عملی ورزشی و متعالی تلقی نمی‌گردد و هرگونه رویداد خارج از عرف، استاندارد و مقتضیات جامعه؛ پیشرفت، توسعه و تکامل را مختل می‌سازد. کمیسیون پیش گیری و بررسی حوادث نه تنها ابداً خود را مخالف اجرای اقدامات و برنامه های نوین و  بالقوه و بروز و ابراز اندیشه های نو با بهره مندی از تجربیات اسلاف خلف و با استفاده از اصول چندگانه علم، فن‌آوری، تجربه و برنامه‌محوری موجود توام با اقدام به باورها و الزامات ملی و آیینی نمی داند، بلکه همواره اعمال و رفتار مبتنی بر موارد برشمرده را ارج می‌نهد.

حادثۀ ورزشی گاشربروم یک و مرگ زنده یاد محمد اوراز

ورزش کوه نوردی، با خطر همراه است. معمولا بخشی از هر کتاب آموزش کوه­نوردی، اختصاص به شناخت خطرهای کوهستان و راه­های مقابله با آن دارد. همچنین، در بیشتر شماره­های هر مجله­ی کوه­نوردی، اخباری از حادثه­های مرگ­بار یا دردناک به چشم می­خورد. و در صفحه­ی شناسنامه بسیاری از نشریه های کوه­نوردی، (و برگه­های درخواست عضویت باشگاه­های کوه­نوردی و بروشورهای همراه وسایل کوه­نوردی) به “خطرهای ذاتی” این فعالیت به صراحت اشاره و به خواننده تذکر داده شده است که مسئولیت عواقب ناشی از حادثه­های کوهستان و استفاده ی نادرست از وسایل، برعهده­ی خودش خواهد بود.

محمد اوراز نخستین ایرانی فاتح قله اورست در سال ۱۳۷۷ است. سال ۸۲ هنگام صعود به گاشربروم در پاکستان بر  اثر سقوط بهمن، پس از انتقال به بیمارستانی در اسلام آباد پاکستان درگذشت. سال ۱۳۷۶ به قله راکاپوشی صعود کرد و سال ۷۸ به قله چوایو با ارتفاع ۸۲۰۱ متر. همان سال قله شیشاپانگما به ارتفاع ۸۰۱۲ را نیز فتح کرد.

سال ۸۰ قله ماکالو را بدون ماسک اکسیژن در نوردید. سال بعد قله ۸۵۱۶ متری لوتسه را بدون استفاده از ماسک اکسیژن فتح کرد. صعود به مون بلان بلندترین قله رشته کوه آلپ هم از صعودهای پرشمار اوراز است.

اما با توجه به گزارش فدراسیون کوه­نوردی از حادثه­ی گاشربروم یک و فیلم از صعود تا صعود مشخص است که اوزار و مقبل هنر پژوه از حدود ارتفاع 7800 متر روی یک شیب برفی – یخی سرخورده و تا ارتفاع 7200 متر، پایین آمده­اند. علت این سقوط هر چه بوده (ریزش بهمن، رانش برف و یخ و سنگ، و یا احتمالا لغزش پا)، در هر صورت دو نفر نامبرده در زیر برف مدفون نشده­اند و پس از پیدا شدن توسط “تیم پشتیبانی”، محمد در قسمت سر آسیب دیدگی ظاهری نداشته اما ظاهرا دچار اشکال جدی در ناحیه کمر بوده است. در مرحله انتقال به بارگاه 3، او باز سقوط می­کند (همراه دو نفر دیگر) و این بار دچار آسیب دیدگی و خونریزی شدید در ناحیۀ سر می­شود. به این ترتیب می­توان حدس زد که اوراز در این مرحله، آسیبی بیشتر از سقوط اول را متحمل شده است. آن گونه که از گزارش و فیلم بر می­آید، کمک­های اولیه مانند تلاش برای تثبیت قسمت­های مشکوک به شکستگی و یا آسیب دیدگی (ستون فقرات،…) پانسمان سر، و یا دیگر کارهای مشابه، دست کم تا حدود هفت ساعت پس از پیدا شدن اوراز و هنر پژوه صورت نگرفته است. به عبارت دیگر دقایق و ساعت­های حیاتی از نظر اجرای کمک­های اولیه، بدون انجام کار قابل توجهی سپری شده­اند. کشیدن مصدوم بر روی برف و یخ و سنگ بدون برانکاری که دارای کفی محکم و حفاظ برای ستون فقرات و سر باشد، موجب وارد شدن یا تشدید آسیب دیدگی­های ستون فقرات و جمجمه می­شود. به ویژه که او در مراحل بعدی هم چند بار به داخل شکاف­های یخی و … سقوط می­کند. نفوذ آب از چادر و زیراندازی که به دور اوراز پیچیده شده (مطابق اظهارات همراهان او، نایلون از بارگاه دوم به پایین به دور او پیچیده می­شود) باعث اتلاف شدید دمای بدن می­شود. عامل تشدیدکننده این اتلاف دما، تعریق بدن و دفع ادرار و مدفوع در مدت تقریبا پنج شبانه روز و نیز ریزش برف بر سر و صورت بوده است. از دست دادن دما، می­تواند به هیپوترمیا (Hypothermia) یا آسیب دیدگی شش­ها و دیگر اندام­های درونی منجر شود. در گزارش­های ارایه شده، هیچ اشاره­ای به تغذیه­ی اوراز در پنج روز پس از حادثه نشده است. فقط در یک مورد در فیلم اشاره­ای می­شودکه در روز اول به علت خونریزی، ازدادن آب به او خودداری می­شود، و در گزارش مشخص است که در روز اول سرم هم به او وصل نشده است. کم شدن آب بدن، یکی از عوامل بسیار خطرناک در کوه­نوردی است که می­تواند به تشدیدعوارضی مانند سرمازدگی، هیپوترمیا، از دست رفتن حس تشخیص و عوارض قلبی- عروقی منجر شود.

نظریه: اجرا نشدن کمک­های اولیه، ناآشنایی افراد تیم پشتیبانی به اصول حمل مصدوم و نجات در کوهستان، و ارایه نشدن رهنمودهای مناسب از سوی سرپرستی به منظور حمل مصدوم با بهترین شیوه­ی ممکن به چادرگاه سوم، آسیب دیدگی اولیه را درچند ساعت پس از حادثه به میزان زیاد تشدید کرده است.

موارد قصور: تیم پشتیبانی (چهار نفر حاضر در چادرگاه 3 در روز صعود به سوی قله) و دیگر افراد گروه، نهایت تلاش خود را برای یافتن و حمل یا هدایت مصدومان به پایین انجام داده­اند. با نگاهی به فیلم و تجسم شرایط آب و هوای خراب در ارتفاع 7000 تا 5000 متر، می­توان به دشواری طاقت­فرسای این کار که تا سرحد مایه گذاشتن از جان پیش رفته پی برد. اما، تلاش و فداکاری اگر به شکل مناسب صورت نپذیرد و یا با دانش کافی توام نباشد، ممکن است به نتیجه ی مطلوب منتهی نشود.

گزارش: عباس محمدی

موارد قصور در ارتباط با حادثه گاشربروم یک را می­توان به دو دسته تقسیم کرد: موارد کلی که به شیوه­ی مدیریت فدراسیون کوه­نوردی مربوط است، و موارد خاص که مربوط به این برنامه است.

موارد کلی

1. نپرداختن به مسالۀ خطر؛ فدراسیون کوه­نوردی هیچگاه به شکل منطقی و مستدل به مساله­ی خطرات کوهستان نپرداخته است و به جز یکی دو مورد اشاره­ی ضمنی و گذرا، در هیچ یک از گاهنامه­ها و اطلاعیه­های خود به این نکته اشاره نکرده که کوه­نوردی جدی و ممتد در بردارنده­ی ریسک و حادثه است و هر چه روزهایی که شخص در کوه سپری می­کند، بیشتر شود، و این کوه­نوردی­ها در ارتفاع بالا انجام شود، خطر بیشتر می­شود. مسوولان فدراسیون پس از حادثه­ی مرگ اوراز در مورد پر خطر بودن هیمالیانوردی زیاد صحبت کرده­اند، اما پیش از این تقریبا هیچ بحثی در این زمینه نداشته­اند. به این ترتیب فدراسیون تا حدودی سبب ساز سهل انگاری در میان کوه­نوردان (حتی هیمالیانوردان خود) و زمینه­ساز ناآمادگی ذهنی خانواده­های کوه­نوردان شده است. فدراسیون کوه­نوردی ، چند بار هم که به موضوع حادثه در کوهستان پرداخته، به این تصور دامن زده است که کوه­نوردانی که بیشتر به کوه می­روند (با تجربه­ها) یا اشخاصی که دوره­های رسمی را گذرانده­اند (به طور مشخص، مربیان فدراسیون) کمتر در معرض حادثه اند. این موضوع با داده­های آماری و واقعیت­های جهان کوه­نوردی مغایرت دارد. در واقع مربیان کارآزموده یا افراد با تجربه فقط اگر به هدایت اصولی و محتاطانه­ی یک گروه کوه­نورد برای اجرای برنامه­ای پایین­تر از حد نهایی توان خود بپردازند، می­توانند ضریب برخورد باحادثه را کم کنند؛ نوآوری و رکوردشکنی در کوه­نوردی با خطر بسیار همراه است. طبق مقررات و عرف ورزش­ها، آموزش مناسب، شرط اولیه در برنامه­ریزی فعالیت­های ورزشی است. در فدراسیون کوه­نوردی، از قابلیت­های فنی پیشکسوتان، مربیان و دیگر کوه­نوردان با با تجربه­ی کشور در حد مناسب و کافی استفاده نمی­شود. به طور مشخص، در زمینه­ی هیمالیانوردی، عمده­ی نیروی آموزشی فدراسیون متشکل از کسانی است که فعالیت­شان در کوه­های بلند محدود به کارهایی است که با همین مدیریت کنونی شروع شده است.

توجه:

• برای دانلود فایل word کامل ترجمه از گزینه افزودن به سبد خرید بالا استفاده فرمایید.
• لینک دانلود فایل بلافاصله پس از خرید بصورت اتوماتیک برای شما ایمیل می گردد.