توضیحات
عنوان فارسی: معماری برون گرا در کشور تایلند
- چکیده
- مقدمه
- معماری بومی تایلند
- دوره ی تاواراوادی
- دوره ی سریویچای
- دوره ی لوپبوری
- دوره ی چیانگ سین
- دوره ی سوخوتای
- دوره ی اوثونگ
- دوره ی آیوتایا
- معماری سنتی تایی
- کوتی
- ساختمان های مذهبی
- سالا تای
- تزیینات در معماری
- مردم واری
- بازشو ها
- راه پله و محل ورود
- معماری نوین تای
- ضمیمه
- مورد 1، تایلند، مدارک معماری
- نمونه ی موردی 2، تایلند، مدارک معماری
- نمونه ی موردی 3، تایلند، مدارک معماری
- نمونه ی موردی 4، تایلند، مدارک معماری
- نمونه ی موردی 5، تایلند، مدارک معماری
- نمونه ی موردی 6، تایلند، مدارک معماری
- نمونه ی موردی 7، تایلند، مدارک معماری
- نمونه ی موردی 8، تایلند، مدارک معماری
- نمونه ی موردی 9، تایلند، مدارک معماری
- نمونه ی موردی 10، تایلند، مدارک معماری
- منابع
چکیده
معماری کشور تایلند، هنر بسیار غنی و با تاریخچه ی بسیار طولانی می باشد. این هنر در طی زمان دستخوش تغییرات بسیار گشته لیک می توان بخش اعظم تاثیرگذار روی آن را اقلیم، فرهنگ، و مذهب شناسایی کرد.
خانه ها، پاویون ها، المان های شهری، ساختمان های مذهبی، همه و همه از الگوهای مشخص تبعیت می کرده اند و استادکار ها با مصالح چوبی مختلف، سنگ های ماسه ای، و مصالح بوم آورد دیگر هر یک قدرت خود را به نمایش همگان می نهادند.
در این تحقیق ابتدا کمی به معماری برونگرا و معماری سنتی تایی در گذر زمان می پردازیم و سپس به عناصر برون گرایانه در این معماری توجه می کنیم. در پایان نمونه هایی از سرتاسر این کشور را مورد بررسی قرار می دهیم و این مهم را در آن به بحث می نهیم.
کلید واژه ها: معماری- تایلند- برون گرایی- سنت
مقدمه
بناهای برون گرا بناهایی هستند که با فضای بیرونی خود ، شامل عناصر شهری مثل گذر ، مسیر و دیگر عناصر بیرونی در ارتباط مستقیم بوده و فضاهای داخلی آن نیز همین ارتباط را با فضای بیرونی دارند .
این نوع بناها ، هم در قالب معماری عمومی و بیشتر در مقابر و مساجد ، امامزاده ها و مانند آن و هم در قالب معماری مسکونی ، در نقاط مختلف ایران ساخته شده اند .
تفاوت بارزی که با بناهای دیگر بخصوص بناهای قسمت مرکزی ایران دارند ، در عنصری به نام حیاط است . گونه ای از معماری مسکن با ویژگی هایی از قبیل ، داشتن ارتباط بصری و فیزیکی مستقیم با فضای بیرون خانه ، نداشتن حیاط گسترش در ارتفاع و سازماندهی فضایی نسبت به یک فضای دیگر مثل دالان است .
- معماری بومی تایلند
معماری تایلند بخش اعظمی از میراث این کشور می باشد، و چالش های زندگی در این کشور با آب و هوای سخت برای زندگی و همچنین تاریخچه ی این کشور را منعکس می کند که شامل حس زندگی اجتماعی به علاوه ی اعتقادات مذهبی مردم تایلند می باشد.
معماری تایلند از معماری همسایگان این کشور بسیار تاثیر پذیرفته لیکن خود تنوع شاخصی از معماری منطقه ای را با توجه به معماری همساز با اقلیم و معماری همساز با مذهب را در خاک خود نشان می دهد.
3-1- دوره ی تاواراوادی: این عصر در بخش های مرکزی تایلند نمایان است. از مصالح شاخص این دوره استفاده از آجر سفالی و گاهی “لاتریت” است. ساختمان پاگودا ها شامل پلان مربعی می شود که در بالا به سقف زنگوله ای که در بالا شکل مخروطی دارد می رسد.
3-2- دوره ی سریویچای: این معماری در استوپای بودایی مشخص است که دارای پلان مربعی و سقف هشت وجهی می باشد.
3-3- دوره ی لوپبوری: این دوره، معماری “خمر” را به ارث برده است و در معابد “گانش” دیده می شود. این دوره با مصالحی مانند آجر سفالی و سنگ ماسه ای و لاتریت مشخص است. در اصل آجر و سنگ برای ساخت خانه ها و قلعه ها استفاده می شده و از لاتریت برای پی بناها استفاده می شده است.
3-4- دوره ی چیانگ سین: اکثر بناهای مذهبی در این دوره ساخته شده اند. سازندگان از دیگر محدوده هایی مانند تاواراوادی، برمه، سریویچای و سوخوتای هنر و فرهنگ را گرفته و با هنر خود تلفیق کرده است.
3-5- دوره ی سوخوتای: این دوره در 1780 B.E شروع شد، هنگامی که فرمانروای ایندرادیتیا قلمروی سوخوتای را گسترش داد. هویت معماری در سوخوتای تزییناتی است که برای نشان دادن اعتقادات بودایی با ساختمان توسط اشکال سمبلیک ساختمان مشخص شده است.
3-6- دوره ی اوثونگ: معماری اوثونگ هنر تاواراوادی و تمدن خمر را با یکدیگر تلفیق کرده است، به عنوان مثال بنای پراپرنگ در “وات سری راهاتا ماهاتات، لوپبوری”
3-7- دوره ی آیوتایا: مشخصه ی معماری این دوره طراحی شده است برای این که قدرت و ثروت را با ابعاد و اندازه ی بزرگ و نمایشی نشان دهد. معماری این دوره با شکست در جنگ آیوتایا و برمه به پایان رسید.
- معماری سنتی تایی:
همانگونه که اصطلاح “خانه ی تایی با چوب عصایی” بیان می کند، یک جنبه ی جهانی از معماری تایی، ساختن خانه های آن روی “عصاها” می باشد، که معمولا تا حدود ارتفاع سر انسان ارتفاع می گرفتند. فضای زیر خانه به عنوان انبار، کارگاه، سالن در طول روز و محل احشام استفاده می شده است.
خانه به دلیل امکان سیل در بیشتر ماه های سال از زمین فاصله گرفته بود، و در ایام باستان، به خاطر حمله ی درندگان از زمین فاصله داشت. ساختمان تایی و عادات زندگی غالبا بر اساس اعتقادات مذهبی و خرافات شکل گرفته بود. الزامات دیگری از قبیل اقلیم و آب و هوا، مصالح بوم آورد، و کشاورزی در شکل گیری فرم ساختمان نقش مهمی را بازی می کردند.
خانه های تایی از طیف متنوعی از چوب ها ساخته می شد و غالبا ساخت آنها در یک روز انجام می گرفت، وقتی که پانل های چوبی پیش ساخته در قبل ساخته شده و توسط استاد بنا در محل احداث به هم متصل می شدند. خیلی از ساختمان ها نیز توسط بامبو ساخته می شدند، متریالی که استفاده از آن بسیار راحت و سریع بوده و نیازی به کارگران حرفه ای برای استفاده از آن نداشت.
بیشتر خانه های تازه تاسیس در ابتدا برای یک خانواده ساخته می شد و هنگامی که دختر خانواده ازدواج می کرد، یک خانه ی اضافی در همان سایت در کنار خانه اصلی جای داده می شد.
در حالی که خانه های با مصالح چوبی پیش ساخته به راحتی می توانستند بهسازی و تغییر داده شوند، این کار از نظر مذهبی حرام به شمار می رفت.
یک خانه ی سنتی معمولا شکلی به این گونه داشت که اتاق های مختلف مانند خوشه از هم جدا بودند و یک تراس بزرگ مرکزی همه اتاق ها را به یکدیگر متصل می ساخت. تراس در خانه های سنتی بزرگترین فضا را تشکیل می داد که تا حدود 40 درصد سطح بنا را اشغال می کرد، و اگر ایوان خانه را هم به حساب آوریم این عدد به 60 درصد نیز می رسید. معمولا سطحی در وسط تراس خانه باز نگه داشته می شد که درختی در وسط سازه ی بنا رشد کند و سایه ی مطبوعی را به وجود آورد. درخت مرکزی خانه غالبا از بین درختان گل یا درختان معطر انتخاب می شد.
برای مردم تایی خیلی مهم بود که محیط اطرافشان در طبیعت باشد، بنابراین اطراف تراس خانه های خود را پر از گیاهان گلدانی می کردند. در گذشته قوانین مذهبی ای بود که دقیقا بیان می کرد کدام گیاه را باید اطراف تراس قرار دهند (در حال حاضر این قوانین مذهبی به جهت اصول زیبایی شناسی غالبا مورد توجه قرار نمی گیرند.)
ارتفاع کف وقتی کسی از اتاق ها به سمت تراس و کناره های آن حرکت کند تغییر می کند، که این خود فضاهای بسیاری برای نشستن و فعالیت در خانه ها فراهم می آورد.
مبلمان خانه ها غالبا کم و با فاصله است که شامل: سطحی برای خواب، میز غذاخوری و کوسن های بزرگ و نرمی برای نشستن می باشد.
تخت های خواب به این صورت هستند که در وجه کوچکتر اتاق گنجانده شده اند. (ابعاد ان به گونه ای است که که به صورت راست خوابیدن در آن ممکن باشد، به مانند دراز کشیدن در تابوت). جهت قرار گیری سر در تخت خواب به هیچ وجه نمی توانست به سمت غرب باشد زیرا این جهتی است که جنازه ها قبل از سوزانده شدن در آن سمت قرار می گیرند.
- کوتی
کوتی خانه ی کوچکی بود که روی “چوب عصا” ساخته می شد و مونک (مونک معبد بودا) در آن زندگی می کرد. ابعاد این خانه ی کوچک در “سانگاتیسپ” تعریف شده و به اندازه ی 6 به 12 با 7 “کوب” (معادل 4.013 به 2.343 متر) بود. این ابعاد کوچک به مونک کمک می کرد که در سفر روحانی مونک با عدم توجه او به دنیای مادی وی را همراهی کند.
توجه:
- برای دانلود فایل word کامل ترجمه از گزینه افزودن به سبد خرید بالا استفاده فرمایید.
- لینک دانلود فایل بلافاصله پس از خرید بصورت اتوماتیک برای شما ایمیل می گردد.
به منظور سفارش تحقیق مرتبط با رشته تخصصی خود بر روی کلید زیر کلیک نمایید.
سفارش تحقیق
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.