توضیحات
عنوان: مراقبت های اورژانسی در انواع شوک، خونریزی و نحوه اداره آن
- مقدمه
- شوک هیپوولمیک
- پاتوژنز و پاتوفیزیولوژی
- شوک توزیعی
- شوک کاردیوژنیک
- رفتار
- شوک انسدادی
- ارزیابی اولیه
- معاینه ی جسمی
- شوک سپتیک
- شوک آنافیلاکتیک و آنافیلاکتوئید
- شوک عصبی
- خونریزی
- خونریزی خارجی
- خونریزی داخلی
- مطالعات آزمایشگاهی
- سونوگرافی
- مانیتورینگ قلب و عروق
- احیای مایع
- اهداف احیاء مایعات
- ویژگی های بالینی شوک
- پاتوفیزیولوژی شوک هموراژیک
- ارزیابی
- درمان / مدیریت
- تشخیص های افتراقی
- ارتقاء عملکرد تیم سلامت
- مدیریت اولیه شوک در بخش اورژانس
- مدیریت راه هوایی و تنفس
- مدیریت اولیه
- پاسخ ضعیف به درمان اولیه
- اینوتروپ ها
- درمان خاص علل شوک
- خلاصه
- References
مقدمه
شوک به پرفیوژن ناکافی بافت ها به دلیل عدم تعادل بین نیاز اکسیژن بافت ها و توانایی بدن برای تامین آن اشاره دارد. شوک به عنوان نارسایی حاد گردش خون با پرفیوژن بافتی ناکافی یا نامناسب که منجر به هیپوکسی سلولی عمومی می شود، تعریف می شود. شوک یک حالت نارسایی حاد قلبی عروقی یا گردش خون است. این منجر به کاهش تحویل خون اکسیژندار به اندامها و بافتهای بدن یا اختلال در استفاده از اکسیژن توسط بافتهای محیطی میشود که منجر به اختلال عملکرد اندام انتهایی میشود. در حالی که شوک اغلب با افت فشار خون همراه است، بیماران ممکن است با “شوک رمزی” مواجه شوند که در آن فشار خون آنها معمولاً در محدوده طبیعی در نظر گرفته می شود، با این حال آنها علائم پاتوفیزیولوژیک شوک (به ویژه در اوایل دوره بالینی خود) دارند. بسیاری از بیماران در شوک در نهایت دچار افت فشار خون می شوند، اما برای شناسایی بیماران مبتلا به شوک و فشار خون طبیعی در طول تظاهرات اولیه، یک شاخص سوء ظن بالا ضروری است (Jeremy and Susan, 2014).
در شوک اولیه، تغییر متابولیسم هوازی به بی هوازی به طور موقت جبران می شود. لاکتات در نتیجه این متابولیسم بی هوازی تجمع می یابد. هیپوکسی در نهایت باعث نکروز سلولی و سپس از بین رفتن بافت می شود. از دست دادن بافت باعث نارسایی اندام و ارگان های های مختلف می شود. هدف از احیا جلوگیری از بدتر شدن شوک و بازگرداندن گردش خون به سطحی است که نیازهای اکسیژن بافت بدن را برآورده کند. شوک می تواند از طریق مکانیسم های مختلفی از جمله خونریزی شدید، نارسایی میوکارد، شوک سپتیک یا آنافیلاکتیک ایجاد شود (Graham and Parke, 2005).
به طور کلاسیک، چهار دسته شوک وجود دارد: شوک هیپوولمیک، کاردیوژنیک، انسدادی و شوک توزیعی.
شوک هیپوولمیک
تشخیص زودهنگام شوک هیپوولمیک برای مراقبت بهینه از بیمار آسیب دیده حیاتی است. از دست دادن حاد خون یا توزیع مجدد خون، پلاسما یا سایر مایعات بدن، بیمار آسیب دیده را مستعد شوک هیپوولمی می کند. هیپوولمی مطلق به از دست دادن حجم واقعی اشاره دارد که در حضور خونریزی رخ می دهد. هیپوولمی نسبی به توزیع نامناسب مایعات بدن، مانند آنچه که پس از ترومای سوختگی شدید رخ می دهد، اشاره دارد. از دست دادن خون حاد یک مشکل بسیار شایع پس از آسیب ترومایی است. شناسایی و بازیابی سریع هموستاز سنگ بنای مراقبت اولیه هر بیمار آسیب دیده جدی است. تأخیر در تشخیص و درمان سریع حالت شوک منجر به پیشرفت از شوک برگشتپذیر جبرانشده به نارسایی گسترده ارگانهای چندگانه تا مرگ میشود. تشخیص شوک هیپوولمیک در بیمار ترومایی با همودینامیک طبیعی به شرح حال، معاینه فیزیکی و پاتولوژی، از جمله کمبود پایه، لاکتات، هماتوکریت و هموگلوبین بستگی دارد (Pascoe and Lynch, 2007). شوک هیپوولمیک به دلیل حجم نامناسب کم داخل عروقی که منجر به کاهش پیش بارگذاری، کاهش حجم سکته مغزی و کاهش برون ده قلبی می شود رخ می دهد. شوک هیپوولمیک می تواند به دلیل کاهش مایع داخل عروقی یا کاهش حجم خون باشد. کاهش حجم خون به دلیل خونریزی است. خونریزی شدید، که منجر به از دست دادن گلبول های قرمز در گردش می شود، می تواند منجر به کاهش اکسیژن رسانی به میوکارد، کاهش بیشتر برون ده قلبی، با پاسخ های جبرانی اولیه سیستم عصبی اتونومیک، افزایش مقاومت عروقی سیستمیک شود (Jeremy and Susan, 2014). شوک هیپوولمیک زمانی اتفاق میافتد که حجم داخل عروقی کاهش پیدا کند
توجه:
برای دانلود فایل کامل ورد لطفا اقدام به خرید نمایید.
لینک دانلود فایل بلافاصله پس از خرید بصورت اتوماتیک برای شما ایمیل می گردد.
به منظور سفارش تحقیق بر روی کلید زیر کلیک نمایید.
سفارش تحقیق
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.