تحقیق بررسی تاثیر مناطق ویژه اقتصادی در شهرهای ساحلی شمالی بر میزان اشتغال و سطح رفاه منطقه از دیدگاه بندری و دریایی

توضیحات

عنوان: بررسی تاثیر مناطق ویژه اقتصادی در شهرهای ساحلی شمالی بر میزان اشتغال و سطح رفاه منطقه از دیدگاه بندری و دریایی

• چکیده
• مقدمه
•  بیان مساله
•  اهمیت و ضرورت
•  پیشینه تحقیق
•  ادبیات پژوهش
•  مدل مفهومی
•  فرضیه های پژوهش
•  اهداف پژوهش
•  روش پژوهش
•  قلمروها
•  جامعه آماری
•  حجم نمونه گیری و روش آن
•  ابزارهای گردآوری
•  تعاریف
•  تجزیه‌وتحلیل داده‌ها
• ارزیابی برازش مدل
• خلاصه، نتیجه‌گیری و پیشنهادهای کاربردی
•  فهرست منابع

چکیده

ایجاد مناطق ویژه اقتصادی یکی از اهداف برنامه‌ریزی‌های راهبری، منطقه‌ای و ملی است که با هدف افزایش اشتغال و رفاه عمومی انجام می‌گیرد. اجرای چنین برنامه‌هایی مستلزم هزینه و فعالیت‌های گسترده‌ای است که باید پیامدهای آن پاسخگوی زمان و هزینه بالای آن باشد. از این رو در این مطالعه تاثیر مناطق ویژه اقتصادی بر میزان اشتغال و سطح رفاه منطقه مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش با رویکردی کاربردی در شهرهای ساحلی شمالی صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل مدیران و کارشناسان مناطق ویژه اقتصادی در سه منطقه امیرآباد، نوشهر و آستارا می‌باشند. براساس آمار موجود بطور کلی 136 نفر می‌باشند. حجم نمونه براساس فرمول کوکران 100 نفر برآورد شده است. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده گردید. روایی پرسشنامه با سه روش روایی همگرا، روایی واگرا و تحلیل عاملی بررسی و اعتبارسنجی شد. آلفای کرونباخ پایایی پرسشنامه کلی 875/0 محاسبه شد و آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تمامی ابعاد نیز بالای 7/0 محاسبه گردید. برای تحلیل داده‌ها از روش حداقل مربعات جزئی استفاده شد. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که مناطق ویژه اقتصادی در شهرهای ساحلی شمالی بطور مستقیم بر سطح رفاه مردم این منطقه تاثیر دارند. همچنین این منطق و زیرساخت‌های آن با افزایش میزان اشتغال بطور غیرمستقیم نیز رفاه عمومی را افزایش می‌دهند. براین اساس پیشنهاد می‌شود با استفاده از تمامی ظرفیت‌های بالقوه موجود و افزودن زیرساخت‌ها و ظرفیت‌های جدید، به توسعه هرچه بیشتر این مناطق در شهرهای شمالی پرداخته شود.

واژگان کلیدی: مناطق ویژه اقتصادی، میزان اشتغال، سطح رفاه، شهرهای ساحلی شمالی

 مقدمه

یکی از مباحث عمده و اساسی جامع در حوزه برنامه‌ریزی توسعه، مسئله توسعه منطقه‌ای است. توسعه منطقه‌ای به مفهوم رشد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در درون یک منطقه ویژه یا در سیستم‌های مناطق است. یکی از راه‌های ایجاد توسعه منطقه‌ای توجه به بحث مناطق ویژه اقتصادی است. مناطق ویژه اقتصادی به منظور افزایش و توسعه صادرات، ایجاد اشتغال، جذب سرمایه‌گذاری و انتقال تکنولوژی و افزایش درآمد عمومی و سایر موارد انجام می‌پذیرد. اجرای این برنامه‌ها همواره مستلزم پیامدهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی می‌باشد (ملکی، 1397). منطقه ویژه اقتصادی منطقه ای است که در آن قوانین کسب و کار و تجارت با سایر نقاط کشور متفاوت است. مناطق ویژه اقتصادی در داخل مرزهای کشور واقع شده اند و هدف آنها شامل افزایش تراز تجاری، اشتغال، افزایش سرمایه گذاری، ایجاد شغل و مدیریت مؤثر است. به منظور تشویق برپایی کسب و کارها در منطقه اقتصادی، سیاست‌های مالی تعریف می شود. این سیاست ها معمولاً شامل سرمایه گذاری، مالیات، تجارت، سهمیه بندی، مقررات کاری و گمرکی است. علاوه بر این، شرکت ها ممکن است تعطیلات مالیاتی را ارائه دهند، که در صورت تاسیس در یک منطقه، آنها دوره ای از مالیات پایین را می دهند (لیو و همکاران، 2018). ایجاد مناطق ویژه اقتصادی توسط کشور میزبان ممکن است با انگیزه جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی باشد. مزایایی که یک شرکت با قرارگرفتن در یک منطقه ویژه اقتصادی به دست می آورد، به این معناست که می تواند کالاها را با هدف رقابت در سطح جهانی با قیمت پایین تر تولید و تجارت کند. در برخی از کشورها، این مناطق به دلیل داشتن شرایطی نه چندان بهتر از اردوگاه‌های کارگری با کارگرانی که حقوق بنیادین کار را انکار کرده اند، مورد انتقاد قرار گرفته اند (ساسنوفسکیخ، 2017).انجام تحقیق

مناطق ویژه اقتصادی به لحاظ برخورداری از شرایط و ویژگی‌های خاص، در صورت برنامه‌ریزی و جهت گیری صحیح قادر هستند با تقلیل نسبی کمبودها در مقایسه با سرزمین اصلی و بالفعل کردن امکانات و پتانسیل‌های موجود آن کشور، نقش عمده‌ای را در رشد و شکوفایی اقتصاد و محقق نمودن اهداف میان مدت و بلند مدت ایفا نمایند. در واقع این مناطق و مناطق آزاد تمرینی مناسب برای کشورهایی که هنوز به سازمان تجارت جهانی نپیوسته‌ اند می‌باشند و از طرفی با کاهش محدودیت‌های در داخل کشور، انگیزه مناسبی برای سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی فراهم می‌آورند که بتوانند با تولید کنندگان خارج از کشور رقابت کنند (لطیفی و قائم پور، 1395). براساس سند چشم انداز ۲۰ ساله جمهوری اسلامی ایران در افق ۱۴۰۴ هجری شمسی ایران کشوری توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فن آوری در سطح منطقه آسیای جنوب غربی با ویژگی‌های اصلی توسعه مبتنی بر دانایی و تعامل فعال با اقتصاد جهانی ترسیم شده است. مناطق ویژه اقتصادی ایران در شهرهای قرار گرفته در نوار ساحلی دارای پتانسیل‌های نهفته و دست نخورده فراوانی هستند که موقعیت استراتژیک برخی از آنها می تواند بخش قابل توجهی از اهداف ترسیم شده در چشم انداز مزبور را تحقق بخشد و این مناطق در تسهیل و تسریع بخشیدن به این چشم انداز می توانند نقش به سزایی ایفا نمایند (امیدی و جنامی، 1397).

توجه:

برای دانلود فایل کامل ورد لطفا اقدام به خرید نمایید.

لینک دانلود فایل بلافاصله پس از خرید بصورت اتوماتیک برای شما ایمیل می گردد.