توضیحات
عنوان: ارتباط فرهنگ ایران و روسیه
- مقدمه
- فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، سرآغاز فصل جدیدی از روابط
- شاخصه‌های فرهنگی روسیه
- چرایی تعاملات فرهنگی ایران و روسیه
- اشتراكات فرهنگی ایران و روسیه
- عوامل نبودن ارتباطات فرهنگی مناسب میان ایران و روسیه
- روابط فرهنگی ایران و روسیه در دوره جدید
- ترجمه بستر مناسب در تعاملات فرهنگی دو ملت ایران و روسیه
- اقدامات فرهنگی انجام گرفته در ایران و روسیه
- نتیجه‌گیری
- منابع
مقدمه
گذشته روابط ایران و روسیه همواره با فراز و نشیب‌های فراوان همراه بوده است. تلخی ناشی از پیمان‌های منعقد شده با روس‌ها در دوران قاجار و حمایت روسیه از چپگراهای ایران در گذشته سبب گردیده تادامنه نگاه سیاستمداران معطوف به روابط سیاسی گردد و کمتر روابط فرهنگی دو کشور مورد توجه قرارگرفته است.
اکنون روسیه پس از فروپاشی دستخوش تغییرات جدی در زمینه فرهنگ و سیاست شده است و نمی‌توان بدون لحاظ این تغییرات روسیه را با همان قالب پیشین مورد ارزیابی قرار داد چه آنکه تغییرات نگرش روس‌ها به ویژه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به بسیاری از مقوله‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی آن‌چنان سریع شکل گرفته است که در درون روسیه حتی بین نسل دیروز و امروز تفاوت‌های آشکاری بروز کرده است (ولی و همکاران، 1390).
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و شکل‌گیری مردم سالاری دینی در ایران و از سوی دیگر ظهور قدرت جدید منطقه‌ای روسیه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، برخی از قدرت‌های جهانی در رأس آنها آمریکا، ظهور قدرت‌های جدید با آرمان‌های بزرگ را رقیب جدی خود احساس می‌کردند، از هر فرصتی برای به انزوا کشیدن آنها تلاش کرده‌اند از جمله؛ تحریم‌های ناعادلانه، تحمیل جنگ بر ایران و حمایت از گروه‌های تروریستی داخلی و تحمیل هزینه‌های گزاف بر ملت ایران، دخالت در امور داخلی اکراین و… در تلاش بوده‌اند که ایران اسلامی از یک سو و گسترش نفوذ روسیه از سوی دیگر، محصور در محدوده جغرافیایی خود شده و در عرصه‌های بین‌المللی حضور نداشته باشند. گرچه برخی سیاست‌های تندرو داخلی هم در این انزوا بی تأثیر نبوده و در نتیجه روابط با ملل جهانی، کم فروغ گردیده و مردم دنیا به ویژه ملت کشور بزرگ روسیه، اطلاعات بسیار اندک و گاهی تحریف شده‌ای از واقعیت‌های فرهنگی ایران دارند و ملت ایران نیز همواره گرفتار مشکلات تحمیلی، بوده‌اند و روابط فرهنگی نیز به سردی گرائیده است (ساجین، 2001).
از نظر ایران، توسعه روابط با روسیه، می‌تواند تقویت‌کننده جایگاه ایران در مسایل بین‌المللی، به ویژه در مقابل غرب و بازدارنده سایر قدرت‌های منطقه‌ای نظیر ترکیه و عربستان باشد. اما ایران برای مسکو از آن جهت اهمیت دارد که به توسعه نفوذ روسیه در مسایل منطقه‌ای و بین‌المللی و به ویژه در خلیج‌فارس و خاورمیانه کمک می‌کند. و این نگرش نوین بین حاکمان دو کشور افق‌های جدیدی را فراروی فعالیت‌های فرهنگی دو کشور، گشوده است (مقتدر، خلیلی؛ 1376).
حاکمان نظام سرمایهداری، با اندیشه تک قطبی کردن جهان با طرّاحی “نظم نوین جهانی”، مایل نیستند با قدرت جدیدی در برابر منافع خود مواجه گردند؛ قدرتی که از نظر فرهنگی با داشتن ارزشهای قوی، نظیر خداپرستی، ظلمستیزی، نوعدوستی، برادری، مساوات و عدل، می‌تواند در برابر فرهنگ غربی قد علم کند؛ لذا چون مقابلهی مستقیم با ایدئولوژی اسلامی سودی نمی‌برند، میکوشند، به طور غیرمستقیم، در ارکان جوامع اسلامی، با حربه”تهاجم فرهنگی” رخنه کنند (ساجین، 2001).
بر‌اساس نظم نوین جهانی، تهاجم فرهنگی علیه سایر فرهنگها در حال انجام است و این امر با گسترش تکنولوژی ارتباطات، شدت، سرعت و پیچیدگی بیشتری پیدا کرده و هیچ فرهنگ رقیبی را که مخالف این سیاست باشد، تحمل نمی‌کند. ایران به واسطهی انقلاب اسلامی و مخالفت علنی آن با قدرتطلبی آمریکا، مورد هجوم بیشتری قرار گرفته و خواهد گرفت و محافظه‌کاری و حتی همراهی برخی سیاستمداران در موفقیت این تهاجم کارساز بوده است و همین عامل، مانع اثر‌گذاری در ارتباط و همکاری فرهنگی تمدن‌های اصیل فرهنگی در منطقه به ویژه رابطه فرهنگی ملت ایران و روسیه گردیده است (آقازاده ۱۳۸۳، ۳۸).
2- فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، سرآغاز فصل جدیدی از روابط
روابط میان ایران و روسیه از قدمتی چهارصد ساله برخوردار است. با وجود خاطرات ناخوشایندی که از برخي دوره‌های روابط دو کشور در اذهان باقی مانده است، گسترش روابط دوره اخیر به آغاز دهه هشتاد میلادی و پیروزی انقلاب اسلامی ایران بر می‌گردد که اصل نه شرقی و نه غربی که به‌عنوان یکی از اصول سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران اعلام شد، در این دوران نیز روابط ایران و روسیه تا پایان دهه هشتاد و آغاز دهه نود میلادی با تنش فراوان و رکود همراه بوده است. تنها با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و زوال بلوک شرق بود که جو بی‌اعتمادی میان ایران و جمهوری‌های شمالی فرو ریخت و دوره جدیدی از روابط در منطقه آغاز شد، به این معنا که از سویی شبح یک ابر قدرت خوفناک از مرزهای شمالی ایران رخت بر بسته و از سویی دیگر معلوم شد که در مورد خطر انقلاب اسلامی و ترويح نهضت‌های اسلامی و بنیادگرایی در جمهوری‌های سابق شوروی پیش از اندازه مبالغه شده است (ولی و همکاران، 1390).
در واقع فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سر آغاز فصل جدیدی از روابط فرهنگی ایران و روسیه است. در سال‌های اول پس از فروپاشی، در مجموعه فعالیت‌های فرهنگی ایران در روسیه توجه به مسلمانان روسیه و ترجمه و چاپ کتاب‌های دینی به زبان روسی از جایگاه برجسته‌تری برخوردار بوده است، اما در سال‌های بعد از آن همکاری‌های علمی، فرهنگی و آموزشی نیز مورد توجه نسبی قرار گرفتند. در طول دهه ۹۰ روابط فرهنگی دو کشور گسترش یافت (آقازاده ۱۳۸۳، ۳۸).
عوارض پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و از هم گسیختگی نسبی ساختارها در روسیه فدراتیو و انگیزه جمهوری اسلامی ایران برای فعالیت فرهنگی در خارج از کشور از جمله عواملی است که موجب می‌شود در این دوره فعالیت‌های ایران در روسیه در مقایسه با فعالیت‌های فرهنگی روسیه در ایران از حجم و گسترش بیشتری برخوردار باشد، البته گشایش رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در روسیه سهم به سزایی در این زمینه داشت. در عین حال در تمام این دوره چارچوب‌های لازم برای فعالیت‌های دو جانبه فراهم شده و اقدامات دو جانبه به‌صورت نسبی در حال انجام بوده است (ساجین، 2001).
توجه:
برای دانلود فایل کامل ورد لطفا اقدام به خرید نمایید.
لینک دانلود فایل بلافاصله پس از خرید بصورت اتوماتیک برای شما ایمیل می گردد.
به منظور سفارش تحقیق مرتبط با رشته تخصصی خود بر روی کلید زیر کلیک نمایید.
سفارش تحقیق
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.